“işte yine kendime ait bir odam vardı.”
Sayfa 195Kitabı okudu
Çünkü nerde olursam olayım -bir gemi güvertesinde, Paris’te bir sokak kafesinde ya da Bangkok’ta- hep aynı sırça fanusun içinde kendi ekşimiş havamda bunalıyor olacaktım.
Sanki asıl öldürmek istediğim şey o derinin altında ya da başparmağımın altında atan o ince mavi damarda değil, başka bir yerde, daha derinde, daha gizli ve ulaşılması çok daha güç bir yerdeydi.
Sorunun ne olduğunu düşünüyordum?
Sanki gerçekte bir sorunum yokmuş da yalnızca ben öyle sanıyormuşum gibi.
Tıpkı bir kasırganın merkezindeki bölge gibi durgun ve bomboştum, çevremdeki karmaşanın içinde yuvarlanıp gidiyordum.
İyi geceler, tatlı prenses. Hala bir başınasın; metin ol; panik yapma; bu cehennemden sıyrılıp baharın o cömert, tatlı, taşkın ve özverili sevgisiyle dol.
"Dans etmek için iki kişiye gerek yok, yalnızca birinin dans etmesi yeterli" diye düşündüm ve rüzgârda savrulup bükülen bir ağaç gibi bıraktım kendimi.
"Ben sana demedim mi?" Marco'nun soluğu kulağımı yakıyordu. "Harika dans ediyorsun."
Sayfa 112
Bu son günlerde herhangi bir şey yapmaya karar vermek giderek daha zor gelmeye başlamıştı bana.
Sayfa 109
Belki de kendimizi her şeyi isterken bulmamız aslında hiçbir şey istememeye tehlikeli ölçüde yakın olduğumuzdandır.
Sayfa 126