O,neredeyse kırk yıldır yüreğinin bir köşesinde senden başka kimsenin bilmediği herkesten habersiz oturan kiracıydı,ne tapusunu alabilen ne de tahliye olan.
Gördüğün,duyduğun,düşündüğün,sevdiğin,ağladığın,yüreğinin ta derinliklerinde,zamanla paslanan bir hançer gibi duran,var olduğu günden beri sadece sende kalan bir aşktı işte...
Sadece "insan" olmak yeterli değil mi,şu üç günlük dediğiniz dünyada,insanca yaşamak için ?
Üzüldün,insanların çoğunun dünyaya at gözlüğü ile baktığına.Bu yıllardır değişmedi,değişeceği de yok.
Sorgulamanın,eleştirinin,özeleştirinin olmadığı,tepeden inme fikirlerle beslenen toplumda,ayrıştırıcı,ilkel,gayri insani düşünceleri yok edemezsin.