Omnia dubitanda sunt — her şeyden şüphe etmek gerek.
Okur Takip Önerileri
Sen bendesin, ben sendeyim, biz kainattayız, kainat ise bizdedir, hepimiz biriz.
Herkes ne yapılması gerektiğini gayet iyi biliyor, sadece kimse yapmak istemiyor veya yapamıyor. Yapamıyorlar, çünkü onlarda gelişme, öğrenme yeteneği ve yapma isteği gelişmemiştir.
Herkes yaşam şartlarının zorluklarından, çekilen acılardan şikayetçi ama kimse yaşamı düzeltmek için bir şeyler yapmak istemiyor. Sanki hepimiz hayatı dışarıdan izleyen yabancı seyircileriz ve her birimiz her şeyin ve herkesin hakemi olarak görevlendirilmişiz. Herkes büyük işler başarmak, büyük insanlar olmak, büyük sevinçler yaşamak istiyor ve çok az insan yaşam kalitesini yükseltmek, etrafındaki sefaleti gidermek için bir şeyler yapıyor. İnsanlar, borçlarını ödemekten kaçan vicdansızlara benziyor.
Bizde öğrenciler sınavları bitirdikten sonra sık sık bir araya gelerek okul kitaplarını yakıyorlar. Neden? Bu ne anlama geliyor? Çünkü manen ölü olan okulumuz canlı düşünceler yerine öğrencilere sürüyle sıkıcı formüller öğretiyordu ve hâlâ öğretiyor. Bunlar çocuklarda öğrenme hevesi uyandırmıyor. Bilimsellik uyandırmıyor. Bilimi anlama ve ona değer vermeyi öğretmiyor. Bilgi olmadan, bilgi açlığı duymadan, öğrenme isteği olmadan ne bilim ne de bilim adamları olur.
Aydınlar halkın eğitimli beynidir. Ve aydınları olmayan ülke talihsiz bir ülkedir.
Hayattaki düzensizliğin sebebi herkesin iyi bir düzene sahip olmak istemesidir, ama kimse hayatı düzenlemek istemiyor. Herkes yaşamdan almak istiyor, kimse ona bir şeyler vermeyi düşünmüyor.
Affedersiniz, ama sizinle açık konuşacağım: Biliyorum ki, her meslekte olduğu gibi aranızda ruhen eğitmen olmayanlar da var. Onlar sanatkar bile değiller. Onlar mesleklerini sevmeyen, mesleklerine kahreden tembellerdir. Bir arkadaş olarak onlara nasihat ederim: Okulu bırakın. Başka bir uğraş bulun, yazıhanelere gidin, tüccar olun. Başka işlerle ilgilenin. Ama canlı ruha ve büyük bilgiye gerek duyulan meslekleri işgal etmeyin...