İnsan tanıdığı bildiği bir yerlerde ölmek istiyor. Yere düşerken gözlerini yumarken toprağa başını yaslarken etrafında mütebessim, müşfik bakışlarla içeriye buyur edecek, bir bardak su, bir bardak çay ikram edecek ve hiç yabancılamayacak yüzler. Çok uzak yerlerden eve dönmenin tatlı telaşı gibi olsun istiyor ölüme yürürkenki telaşı gidiş değil de dönüş bavulunu hazırlar gibi düşünmek istiyor insan, aşina olduğu sesleri duymak istiyor ölüme yakın; teselli veren, tanıdık sesler.
Çünkü biz insanlar,tanıdık bildik şeylerle bağ kurarız.Yoksunluğun içinde bile bir güzellik bulabiliriz.Bu son derece insani bir tavır.Sahip olduklarımızla elimizden gelenin en iyisini yaparız.
Sayfa 238Kitabı okudu
...tüccarları hep duyardım: ticaret işlerinde doğru olmaya olanak yoktur, der
dururlardı. buna ne o zaman inanmıştım, ne de şimdi inanıyorum. bugün bile
ticaret doğrulukla bağdaşmaz diyen tanıdık tüccarlar var. onlara göre ticaret
baştan sona pratik işi, doğruluk ise din işidir. yine, pratik başka, din başka
şeydir diyorlar. onların savlarına göresaf gerçek, ticarette söz konusu olamaz,
bunun ancak uygun düştüğü sürece sözü edilebilir. söylevimde bu görüşe var
gücümle karşı çıktım ve tüccarlara görevlerini anımsattım. bu görevler iki
taneydi: doğru olmak bakımından tüccarların sorumlulukları yabancı bir
memlekette çok büyüktü, çünkü bir avuç hintlinin davranışı milyarlarca
yurttaşının davranışı için bir ölçüdür.
...
Serdar Tuncer
Haydi itiraf edelim: Oynamadan, eğip bükmeden, kıvırmadan, mertçe, delikanlı gibi... Ne derler diye düşünmeden, ‘ne desinler’in hesabına hiç girmeden… Olmak istediğimiz kişiymişiz gibi yapmayı bırakarak... Olduğumuz kişiyi seyrederek kalbimizin aynasında... Neysek, kimsek, kimin nesiysek işte o olalım bir beş dakikalığına ve haydi itiraf
