Tarıhı dergileri seviyosan bir göz atabilirsin.
Bu her zaman böyle olmuştur.
Her yeni nesil kendinden öncekileri yıkmak, inkar etmekle işe başlar.
Sanat çevrelerin de sert rüzgarlar eser. Sanat dünyasinin büyük degerleri hiçe indirilir.
Yeni yeni üstadlar, dahiler türer.
Ama bu sabun köpügü gibi gelip geçicidir.
Zaman kof şöhretleri, reklamla sanatçi olmak isteyenleri çabuk ayıklar, bütün bu patırtılardan sonra edebiyat dünyasina gercekten cevherli bir iki imza kalir.
İkinci yeni veya anlamsızlar diye adlandırılan 1950 sonrasının bazı sözde şairleri ve öncüleri de böyle yaptılar. Önce o günlerin ünlü güçlü, şairlerinin aleyhinde sayfa sayfa yazılar döşenerek onları safdışı etmeye çalıştılar.
Fazil Hüsnü'ler, Ahmet Muhip'ler, Cahit sıtkı'lar, Cahit Külebi'ler küçümsendi hırpalandı.
Hatta 1940'ların büyük gürültülerle gelen Orhan Veli şiiri bile inkar edilir oldu.
Eskidi dendi. Bu aşırı yenilikciler şiirimizi alabildiğine soyuta sürüklediler. Şiirde anlam artık bir gerilili ve eskilılık sayılıyordu.
Üstelik Türk gramer ve sentaksı da alt üst edildi.
Yıkılmaya çalışıldı.
Anlamdan kaçacağız diye saçma sapan mısralar karalayanlar şiirimizi abur cuburla doldurdular.
Alıcısı kıt olan şiir her gün biraz daha az aranır oldu.
Anlamsız Şiir Dedikleri.
İlhan Geçer.
i.hizliresim.com/mM88jP.jpg
HİSAR
Fikir ve Sanat Dergisi
Ocak 1964.