Tarık İpek
@tarik_ipek
Paslı cümlelerin sahibiyim,
Gün yüzü görmemiş sevmelerim var.
Lisans
Diyarbakır
Diyarbakır, 17 Eylül 1985
44 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Öyle mahzun durma çocuk
Bilirim çektiklerini
Bilirim de dokunamam acılarına
Uzatsam elimi
Silmek için gözyaşlarını
Kıyamet olurum
Koparım, en ince yerimden
İsrafil olur üflerim tüm nefesimle
Yıkarım dünyayı
Bir daha yaratılmamacasına.
Ağlama çocuk ağlama lütfen
Düşerse toprağa bir damla yaşın
İnan gövdeme bile ağır gelir bu başım
Ölümlerden ölüm beğenirim
Ağlama çocuk
Hayat ağlanacak kadar değerli değil.
Sığınacak limanlar arasında en muhteşemiydi kolların ve en aciz kaldığım yerdi gözlerin. Benzersiz akıl tutulmaları, çaresiz suskunluklar ve kimsesizliğimin en anlamsız kaldığı yerdi kalbin. Öyle ki, seninle geçen dakikaların, susmalara meyletmiş dillere rağmen anlamı olmazdı. Nasıl geçer, nasıl biter diye hiç düşünmediğim zamanların müsebbibi sensin. Sarhoş olduğum en izbe kûşe-i meyhaneydi sensizlik. Ben hâlâ olduğum yerdeyim bilesin.
Uzaktan sevmelerin değil
Dokunarak sevmelerin adamıyım
Mecnun değilim ben
Kavuşamayacağım Leyla'ya değil
Sarılabileceğim kadına aşığım.
Ütopik romantizm değil
Sonuna kadar realizm geçerlidir bende
Platonik aşkların zamanı değil artık
Dudakların sıcaklığını hissetmeliyim
Okur Takip Önerileri
Yazık oldu
Daha tutamadan ellerini
Öpemeden göz bebeklerinden
Dokunamadan titrek boynuna
Sevemeden ürkek kalbini
Gidişin yazık oldu.
Bilsem ki dönüşün banadır
Beklerim
Ruhuna dokunmayı
Kalbini okşamayı
Gözlerinde kaybolmayı
Beklerim bilesin sevgili.
Tarık İpek
İddialı sözcükler dökülmüyor ağzımdan. Namuslu, emekçi yorgunluğu var üstümde. Çok şey bilmem ama hiçbir şey bilmediğimi de söylemez kimse. Bazen yalınayak bazen başı kabak bir hayat yaşıyorum. Aslında tam olarak yaşıyorum da denmez, yaşıyormuş gibi yapıyorum aslında. İşte böyle sevgili, tam da burada kopuyor kayışlar, tam da burada deliliğin sınırına yaklaşıyorum. En akıllı hallerimi görmezden gelerek.
Tarık İpek
Usul usul yağan yağmuru dinliyorlardı. Bir yandan da omzuna dokunan parmakların sahibine olan aşkını hissediyordu. Bunca yıl nasıl hiç azalmadan aşık kalabilmişti diye kendi kendine sormadan edemiyordu. İçinde sevdiği adama karşı duyduğu arzudan hiçbir eksilme olmamıştı ve sevdiği adamın yanında ölene kadar yaşamak istiyordu...
Heyhat!
Ellerim üşüyor sevgili.
Gör bak nasıl titrek
Nasıl muhtaç tutmaya ellerini.
Yeşil bir sabaha uyansam
Yastığımda senin başın
Senin nefesin dolsa ciğerlerime
Tutsam omuzlarından
Kondursam sırtına
En ulaşılmaz öpücükleri.
Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.
Sabahattin Ali
Elleri titrek bir bahar sabahı
Yavan, sessiz ve serin
Hanidir beklerim ya
Beklerim vuslatı
Sağır, kör ve umarsız bir bekleyiş.
Karaya benzerdi gökyüzü
Uçsuz bucaksız Dicle ovası
Narin, kıvrak bir bakış bırakır yüzüme
Sarılırım toprağa
Memeye tutunan bebek misali
Muhtacım
Mecburum
Evvel Allah bırakmam ellerini
Toprağına yemin verdiğim yurdum.
Uzun zamandan beri sürdürdüğüm arayışı burada buldum diyebilirim. Fikirler, alıntılar ve kitapların özünden gelen bilme/öğrenme/okuma arzusu beni kısa sürede memnun etti. Bu projenin fikir babası/anası, bu projeye emeği geçen herkesi ve burada paylaşım yapan herkesi yürekten tebrik ediyorum. Sevgilerle 😊