Ölüm ayarttı beni. Ölmek her zaman çok kolay gelmişti bana. Ölümü tasavvur etme tarzım, aşka dair hayallerimden pek farklı değildi: ölümde bir bitkinlik, tatlı bir hezimet görüyordum. O günden beri, ömrüm boyunca, bu iki saplantı sırayla zihnimi meşgul etmeyi sürdürdü; biri beni diğerinden kurtarıyordu ve hiçbir akıl yürütme beni ikisinden birden kurtaramıyordu.
Sayfa 35
bu tamamen öyle değil, değişen şey sadece benim hayatım. çünkü o zamanlar hayatım bu denli zor değildi, geleceğim bu kadar kasvetli ve karanlık görünmüyordu. içim, tavırlarım, düşünce tarzım, hala eskisi gibi duruyor. hayatındaki tek değişiklik, gerçekten değiştiyse eskiden düşündüklerime, inandıklarıma daha çok inanamıyorum.
Sayfa 60 - dorlion
