"Çocuklara sözler vermek, çok tehlikeli bir şeydir."
O,
Küçük adam
Büyük adam.
Yazılmalıydı, çizilmeliydi.
En güzel şiirlere konu edinilmeli, en güzel resimlere renk vermeliydi.
Şairin oynadığı kelimeler olmalı, ressamın parmaklarına bulaşan boya olmalıydı.
Gecenin soluğu olmalı, ayın ışığında ruhumu dansa kaldırmalıydı.
Toprak kokardı, yağmur gibi gözyaşı.
Saklanırdı göğün ardına,
Acıyla kıvranırdı kelimelerin altında.
Küçük adam,
Büyük adam.
Biliyorum bir anda gelen bir his o kalbini yaran..
Korkma istemiyorsan kalbine yaklaşmam
Ama avuçlarımdaki ruhunu da yok sayamam.
Hiç var olmamış gibi duygularım hayal ederim, yaşayamam.
Tehlikeli sözler bunlar, duymamış gibi yap.
Cesaretim korkularımın önüne geçtiği zaman;
Bağlarım belki bu satırları uçurtmanın ucuna,
Belki küflü bir kutuda,
Saklarım sonsuzluğa.
Ama olurda bir gün eline ulaşırlarsa,
Beni anla.
̶0̶8.̶2̶3
“Bazı sözler vardır, oğlum Hidayet, insan onlarsız edemez. Ölü noktaya gelmiş olan bir oyun, onlarla birden canlanır; akıcı, sürükleyici bir duruma gelir.”
Tehlikeli bir donemde yasiyoruz. Insan kendine hukmetmeyi ogrenmeden, dogaya hukmetmeyi ogrendi.
Albert Schweitzer
Bazı sözler vardır insan onlarsız edemez !!!!
Bazı sözler vardır insan onlarsız edemez.
İsa hakkında çok övücü ve çok yerici sözler etmenin bir farkı yoktu. Onu değerlendirmek, aslında ona ihanetti. Bütün mesele, onun yanında olabilmek, onunla birlikte nazariyesini savunabilmekti. Değerlendirmek! Ne kadar boş bir söz. Değerlendirmek, kaçmaktır; değerlendirmek, yalnız bırakmaktır; yaşantısının ağırlığına dayanamayan birini, yaşarken öldürmektir.
Sayfa 444 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Sevgili Bilge,
Bana bir mektup yazmış olsaydın, bende sana cevap vermiş olsaydım ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı da aramızdaki birçok söz yarım kalsaydı birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık. Yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmamız kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmayayım senden de.
İnsanları, eski karıma yaptığım gibi, büyük bir boşluk içinde bırakmasaydım. Kendimden kaçıyorum gibi, beyik bir ifadenin içine düşmeseydim. Bu mektubu çok karışık duygular içerisinde yazıyorum gibi basmakalıp sözlere başvurmak zorunda kalmasaydım. Ne olurdu, bazı sözler hiç söylenmemiş olsaydı ya da bazı sözleri hiç söylememek için kesin kararlar almamış olsaydım. Sana diyebilseydim ki, durum çok ciddi Bilge, aklını başına topla.
Ben iyi değilim Bilge, seni son gördüğümden günden beri gözüme uyku girmiyor diyebilseydim…
Albert Einstein
"Dünya; kötülük yapanlar değil, seyirci kalıp hiçbir şey yapmayanlar yüzünden tehlikeli bir yerdir."
Kitab-ı Mukadde’ in en kutsal bölümünde, İsrail halkı sık sık Kenan’ları Vaadedilmis Topraklar'dan atmaya, kutsal sembollerini yok etmeye ve onlarla hiçbir şekilde anlaşma yapmamaya teşvik edilmektedir.Musevi muhafazakarların küçük bir bölümü, Filistin'de uygulanan vahşeti haklı çıkarmak ve Orta Doğudaki barış sürecini kösteklemek için bu bölümleri kullanmaktadırlar. Ama neredeyse herkes bilir ki bu kavgaci eğilimli ayetler
Musevilik inancinin tamamını yansıtamaz ve onları bu sekilde kullanmak kesinlikle adil değildir. Aynı şekilde , Hz. İsa da bir pasifist olarak gösterilir ama İncil'in müjdelerinde sık sık kavgacı ve saldırgan sözler söylediği bilinmektedir. Hatta İncilin bir yerinde, barışı değil, kılıcı getirmek için geldiğini vurgulamaktadır. Ama Hristiyan Sırplar, Sırbistan’da sekiz bin Müslüman'i katlederken, kimse bu ayetlerden söz etmedi. Kimse Hrıstiyanlık dinini tehlikeli ve şiddet eğilimli bir inanç sistemi olarak değerlendirmedi, çünkü çoğu kişi bu karmaşık ve geniş çaplı inanç
sistemini, böyle bir suçlamanın doğru olmayacağını anlayacak kadar iyi tanımaktadır. Gerçek şu ki Batılı çoğu insan, İslamiyet'i
adil bir şekilde yargılayacak veya bu konuları yapıcı bir şekilde tartışacak kadar derin bir anlayışa sahip değildir.
Sayfa 8Kitabı okudu
Derinliklerinde bir yerde, beklemesini bilirse bütün tuzakların ortaya çıkacağını ve kötü insanların konuşarak sonunda kendilerini ele vereceklerini hissederdi. Her söze atılan insanların telâşından rahatsız olurdu. Kendisini koruması gerekiyordu: Hayatta güçlüklerle karşılaşı- yordu. Okulda aceleyle söylenen yanlış sözler, alaylara yol açıyordu. Durgun, tutuk ve suskun insanlar, bir yerde rahat bırakılıyordu. Onlarla uğraşmaya değmez, deniyordu (küçümseyici bakışlarla). İnsan zamanla bu bakışlardan kurtulabilirdi. Uzun ve zahmetli bir çalışmayla herkes utandırılabilirdi. Herkes bir yerde, bir anda takılabilirdi. Beklemesini bilenler herhalde bu dünyada bulunan (bulunması gereken) insanüstü bir kuvvetin gözünden kaçmazdı. Kendilerine yazık edenler, zamanın her şeyi nasıl halledeceğini bilemeyenlerdi.
Sayfa 176 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
