Telefon Kulübesi
“Her şeyi tek başına halletmeye dünden razı biri olarak, “Ben hallederim, merak etme.” cümlesini duymanın insana nasıl büyük bir ferahlık verdiğini ilk kez sayende öğrenmiştim.”
Sayfa 32Kitabı okudu
Unutulmuş olacak mı acaba bütün bunlar --
Apenninler ardında ışığın sönmesi gibi, âh:
insan devletleri ve olaylar
ve içimizde şarkı söyleyen ilâh,
ve apandisitten artakalan sevimli yara izi
küçük bir çizgi ve sağlı sollu bir sürü küçük nokta--
sanki doyumsuz bir yaşam yüzdesinin işareti,
belli belirsiz bir dilin olmayışı mı yoksa?...
Şairleri öldürmüyorlarsa şâyet
bil ki, öldürülecek kimse yok.
Dert küpü olduğu zaman senin vatanın
o yeraltı milyonerleri
açığa vuruyorlar elmas takıları ve fok kürkleriyle
kendi ruhlarının pornografisini.
Yalnızlığı telafi edemeyecek
bahçeye ardına kadar açık marangozhane.
Benim üzüntüm sanatla ilgili değil,
Bunalıyorum gerektiği gibi işte.
Bıkkınlık verdi tasvir biçiminde yaşamak,
her şey plastikten -- pılıpırtı bile,
Sen ve ben gelecekte olmayacağız,
küçük kilise ise...