Tek hatırladığım sarı telefon kulübesi.. ilk ihanetimi orada yaşadım. Defalarca çevrilen numaraların ardından uzun cevapsız çağrılarda.. en sevdiğim renklerden olan sarı rengini sevmekten de o gün vazgeçtim. Daha sonralarında sarı renkle karşılaşmak bile midemi bulandırmaya yetti. Bu da benim küçük travmalarımdan bir iz oldu böylece.İlk defa da o gün kahverengi botlarıma ayrıntıyla baktım. Büyük bir üzüntüye kendime göre böyle cevap verdim ben de.
SEZEN AKSU DİNLERKEN YAKALADIM
Merhabalar Aziz Karilerim,
Nasılsınız, iyi misiniz? Bendeniz iyiyim. Zaten kötü olmam mümkün değil; WhatsApp Durumum'dan anladığım kadarıyla buraları annem de okuyor galiba. Neyse...
Arkadaşlar, ben önceleri yaşlılardaki nostaljiyi bir türlü anlayamazdım. Alerji gibi, yani ne bileyim, bir tür yaşlı hastalığı gibi gelirdi bana. Sonra sonra
senden başka kimseyi istemiyorum ama sen de bu sokakta yürüyemiyorsun. bir telefon kulübesi bulup, beni arayamıyorsun.
Dünyanın yalan söyleyip söylemediğini bilmiyorum
Ama ben söyledim
Dünyanın sevgiyi dışlayıp dışlamadığını bilmiyorum
Ama ben dışladım
İşkence ortamı huzur kaçırır
Ben huzur kaçırdım
Nükleer patlamayla yükselen mantar gibi bulutlar olmasa da
Yine nefret ederdim ben
Kadınların kalbi telefon kulübesi gibidir, biri çıkmadan diğeri giremez.
(bazı) Erkeklerin kalbi otobüs gibidir, tıkış tıkış girebilirler. Ayaktakiler yedek, diğerleri asıl...
Zeynep Salman İşçi..
Bir yolu yok, hiç olmadı. Hep böyleydi, hepte öyle kalacak. Umudu hatırlatma bana. O da kendinden kesti beklentiyi... Umut artık bir telefon kulübesi bu yerde!