Dayanılır şey değil,
dayanılır şey değil aşktan yoksun kalmak,
dayanılır şey değil yoksun kalmak kavaklıktan,
dayanılır şey değil intihar,
fakat yaşamak
daha da çekilmez!
Sayfa 49
Dayanılır şey değil düşünmeden yaşamak
daha da çekilmez - derinlere dalmak.
Nerede inandıklarımız? Sanki bizi silip süpürdüler,
yaşam - intihardır.
"Sevgilim ne zaman döneceksin?
dört bin gün, yüke benzer
dört bin gece
kimsenin olmadım ben,
komşunun çocukları onuna girdi,
savaş geldi geçti, sen hep yoksun,
dört bin güneş battı,
hangi dertlere düştün sen orada, canım,
sağ mısın, sapasağlam mısın?"
Musluk kan tükürüyordu mutfak çatısının altında.
Ve biz yıkanmaktaydık, suçumuzu bilmeksizin.
İçimizden akıyordu aşk, kana karışmaksızın.
Bağışla, o günlerde
aşka düşmüşlüğümüzü .
Sayfa 11
Telefon Kulübesi
Renkler saldırdı her yandan. Her türlü çocukluğa çanak tutacak bir yerdi burası. Bir an kanıverip her şeyi en başa sarabilir, 1-B’den başlayabilirdim hayata. Hiç üşenmezdim de yeniden öğrenmeye. Tekrar o gözleri ışıklı, hayata inanan inanan şaşkın kız olmak çok işime gelirdi.
Sayfa 21 - Sel Yayıncılık
