ahu
@tenhadabiri
okur
Türkiye
Hogwarts, 2 Mart 2004
36 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Evet dünyada tam saadet olamıyor. Ne olurdu şu yaldızlı diplomayı annemin çamaşır yıkamaktan çatlamış, şişmiş zavallı ellerine verebilseydim?
Zaafın, aczin, tereddütün uzlaşmaz bir düşmanı olmuştu. Herkes, kuvvetle istediği halde, kendi hayatını istediği gibi sevk ve idare edebilirdi. Fenalara, düşkünlere acımak manasız bir mızmızlıktı.
Yalnız bir insan için yer değiştirmenin büyük bir ehemniyeti olamazdı.
Okur Takip Önerileri
Kalbi bütün sevgilere, ümitlere kapanmıştı…
Sayfa 47Kitabı okudu
Hatıralarının en güzelleri en eskileriydi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Acımak… Ben insan ruhlarındaki ancak onunla ölçülebileceğinin kanaatindeyim. Evet, dibi görünmeyen kuyulara atılan taş nasıl çıkardığı sesle onların derinliğini gösterirse başkalarının elemi de bizim yüreklerimize düştüğü zaman çıkardığı sesle bize kendimizi, insanlığımızın derecesini öğretir.
Sayfa 14 - inkılap yayınlarıKitabı okudu
Yaralar vardır hayatımızda, yalnız kaldığımızda zihnimizi yavaş yavaş, içten içe bir kanser gibi kemiren yaralar. Bu hastalığın sebep olduğu büyük üzüntüye anlam yüklemek de pek mümkün olmaz. İnsanlar bu akıl almaz dertleri imkansızlar sınıfına dahil etmeye meyillidir her zaman.
Sayfa 5Kitabı okudu
Belirli bir noktadan sonra geri dönüş yoktur. Bu noktaya erişmek de gerekir.
İnsan yalnız yüreğiyle doğruyu görebilir.Gerçeğin aslı gözle görülmez."
"İnsanlar nerede? Çölde insan yalnız hissediyor kendini..."
"İnsanların arasında da yalnızdır insan."
Kelebeklerle tanışmak istiyorsam, bir iki tırtıla katlanmayı öğrenmek zorundayım.
Sayfa 41Kitabı okudu
Dünyanın temeli sevgidir. Sevginin temeli de Allah sevgisidir.
Şehir benim için onu hatırlatan bir işaretler alemi olup çıkmıştı. Onun hayaletiyle, dalgın dalgın yürüyüp uzaklara bakarken karşılaştığım için, uzaklara bakarak dalgın dalgın yürürdüm.
Sayfa 159Kitabı yarım bıraktı
Dünya umurumda değildi, çünkü her şey zaten fazlasıyla lüzumsuz ve kabaydı.
Sayfa 164Kitabı yarım bıraktı
Eşyalar içlerinde birikmiş hatıraları, bir teselli gücüyle ruhuma salıveriyorlardı.