"her şey anlamını yitirmişti, artık aynı insan değildim.
eskiden de umursamaz biriydim ama bu sefer farklıydı durum.
o an iç sesim beni resmen bıraktı, hiçbir şeyin sesini duymuyordum, sadece saf görüntü vardı.
cenaze haberlerine tepkisiz kalıyordum, var olmak ölümü de kendi içinde doğurur ve bu normal.
nereye gittiğimi bilmeden uzun bir süre yürüdüm.
gelen aramalara ve mesajlara cevap vermiyordum, konuşmak yük geliyordu, arafta gibiydim.
biliyordum, berzahta olanlarla aramdaki tek fark benim nefes alıyor olmamdı.
artık hiçbir dostluğu, arkadaşlığı istemiyorum."
insanlar sahip olduğu şeyleri yıpratmayı seçiyorlar,
neden diye soruyorum kendime.
bana oldukça tuhaf gelmiştir bu.
üstüne titrediğiniz her mesele, ruhunu basitlik denen o girdabın içine çekiyor sonunda.
hiç uyumadan geceye veda ettim o sabah.
sayısını asla bilmediğim depresif günlerin sebebi, insan denen zümreyle muhatap olduğum içindi.
duygularımın öldüğünü hissediyordum lakin bu his boşlukta olmak gibiydi.
son zamanlarda olaylara tepkisiz kaldım.
benliğimi kaybettiğimi ve bunun için çaba göstermeyi seçmeyeceğimi biliyorum.
ne nefret, ne de sevgi besleyebiliyorum.
kalbi atarken bir bedenin gömülmesi gibi.
Sosyal medyalarda çıkıp şov yapan hayvan severler nerede.
Neden çınar ve Mazıdağı için yoklar.
Bir insan neden acıya dilsiz ve tepkisiz kalır.
Acı için de kalan hayvanlar için neden hiç bir şey yapmıyosunuz.biz insanlar için bir şeyler yapmadınız orayı es geçin o hayvanların ne suçu ve günahı var.
#çınar🥀
#mazıdağ
💔💔
Ey sol yanıma düşen ince sızım!
Öyle tepkisiz kalma!
Yaktığın yürektir, çıra değil...
💔💔
Emilia yorulmuştu. Yoğun bir gündü, Bay Ash'e günün raporunu verdikten sonra biraz dinlenmeyi planlıyordu. Ofisin kapısını tıkladı.
"Girin." kapıyı yavaşça aralıyarak girdi içeri.
"Bay Ash, yeni kazançlar elde ettik. Ayrıca karşı kalenin ajanlarından birkaç kişiyi yakalamayı başardık." Ash bu duruma sevinmişti
Düşünmemek için unutmak gerek
İçinde ki sesleri nasıl susturacaksın ?
Unutamadın mı ?
O zaman bir şey ifade etmemesi gerek