"Demek istediğim..." Sustum. Üstüme bir katılık geldi, öfke ve kıskançlığin o tanıdık yakıcılığı çakmaktaşı gibi kıvılcımlandı ama acı sözler daha düşünce halindeyken ölüp gittiler.
Sonunda, "Senin gibi biri daha yok," dedim.
Peleus'un oğlu. Çocuğun açık renkli parlak saçlarının üzerindeki defne tacın koyuluğunu, koşu pistinde pembe pembe parlayan ayak tabanlarını hâlâ hatırlıyordum. İşte, oğul dediğin böyle olur.
Tek bir ödül için yarışan bir sürü prens, kral ve kahramanla dolu o salonda belli bir şiddet seziliyordu ama hepimizi uygar taklidi yapmayı becerebiliyorduk.