18. yüzyılda resmi gösteriler, izinli şenlikler, Hıristiyanlaştırılmış tören düzeni öncelikle şehirlerde, geleneksel eğlenceleri alt etti. Teşebbüsün ucu ister istemez, karnaval zamanı danslarla, oyunlarla, şölenlerle ‘iğrenç bir yozlaşma’ sergilemekle suçlanan gençlik birliklerine, yarışmalarına, oyunlarına, krallarına, geçici kurallarına ve charmerı’lerine de dokundu. 17. ve 18. yüzyılda o güne dek hiç olmadığı kadar toplumsal yapıya sızan devlet, bu tür grupların kısmi ve sınırlı da olsa bir nüfuza sahip olmasını hoş göremezdi artık.
Bu şehir akıl almaz bir muammaydı. Baştan çıkarıcı bir renk cümbüşüydü.
Diyor kitabında 
Stephen Crane
George’un Annesi Oğlu için endişelenen bir anne ile umursamaz bir tavır sergilese de aslında annesine kıymet veren oğlu George Kelcey’nin gündelik hayatlarının hikâyesini anlatır. Kısa ama oldukça düşündürücü ve hüzünlü bir eserdir.
Çok severek okudum.
Son elli yıla baktığımız zaman siyasi yapıdaki yozlaşma toplum bilincinin gelişmesi yönünde olmadı. Bu da araştırmayan, okumayan, her şeye inanan ya da erkek tarafından baskılanan bir kadın modeline doğru gidişi yarattı. Bu toplumsal gidişat, ensestin yarattığı felaketlerle beraber son dönemde aile içi şiddette de yansımalarını gösterdi. Türkiye'de 2014 yılında 294 kadın öldürüldü. Şiddetin 6 gün "çalıştığını", sadece 1 gün "tatil yaptığını" ortaya koyuyor bu rakam. Yani şiddet 7 günün 6'sında eylemdeydi.
Doğan KitapKitabı okudu
Son elli yıla baktığımız zaman siyasi yapıdaki yozlaşma toplum bilincinin gelişmesi yönünde olmadı. Bu da araştırmayan, okumayan, her şeye inanan ya da erkek tarafından baskılanan bir kadın modeline doğru gidişi yarattı. Bu toplumsal gidişat, ensestin yarattığı felaketlerle beraber son dönemde aile içi şiddette de yansımalarını gösterdi.
Doğan KitapKitabı okudu
Osmanlı-Türk toplumsal yapısını özgün bir tarihsel miras olarak yüceltmek ve bunun üzerine bir 'bize özgü sosyalizm' tahayyülü inşa etmek, asıl Kemal Tahir'in ( 1910-1973) yoludur. Usta romancı, edebiyatının yanı sıra nesri ve sohbetiyle bu fikri işlemiştir. Osmanlı devleti, -elbette "yozlaşma" öncesinde-, sahiden "kerim devlet"tir ona göre: Sömürü yoktur. devlet artığa kamu işleri için el koyuyordur. Devlet insancıl, adildir, emperyalist mütecavizlikten de uzaktır. Zaten Anadolu (Akdeniz-Ege havzası dahil) tarıma el verişsiz, verimsiz "cenabet" topraklardır, zenginleşmeye, servet birikimine, özel mülkiyetin teşekkülüne elvermez. Buraların tarıma elverişli tutulabilmesi için hep devletin bayındırlık faaliyetine muhtaç olunmuş, o da mecburen 'sosyal' devlet gibi bir karakter kazanmıştır. Ağalar, "köyde devletin gözü-kulağı" olan, devlet karizmasını kişileştiren alicenap despotlardır. Yorgun Savaşçı'da (1965) "feodal senyör değil bir çeşit memur" der ağa için. Batı'da kinin aksine "Doğu'da ağalık vermekledir" zaten. Devletin ve ağalığın zayıflamasıyla ortaya çıkan eşkıyalık, Kemal Tahir'in gözünde ezilenlerin başkaldırısından ziyade yozlaşma emaresidir.
Sayfa 602 - İletişim Yayıncılık
Polanyi'ye göre toprağın, emeğin ve paranın meta olarak tahayyülünün engellenmemesi "toplumun çöküşüyle sonuçlanır." "Sistem bir insanın emek gücünü kullanırken kendiliğinden, o etiketin iliştirildiği fiziksel, psikolojik ve ahlaki bir 'varlık' olan insanı da kullanmış olur. İnsanlar kültürel kurumların koruyucu kalkanından yoksun bırakılırsa toplumsal etkilere maruz kalarak bozulurlar; ahlaki yozlaşma, sapıklık, suç ve açlık gibi nedenlerle toplumdaki yerlerinden edilir, tükenirler."
Sayfa 67 - Özel Temellük ve Toplumsal Servet
