Gülşiir
Geceyarısı, karanlık bir bozkırda
Işıklar içinde akan bir tren kadar yalnızım
İçinde onca insan, içinde dünya...
Soluk soluğa, demirden bir ırmağa mahkum
Ve bilmeyen sonsuzluk nedir,
Haklı olan kim bu kargaşada?
Ateş ve su, yaşam ve ölüm, irin ve şiir
Ucu bucağı olmayan bu çığlığın
Ortasında nasıl barışılabilir?
Anlamak isterim, hangi
Kaderi, kayıtsız olayların tozlu enkazının altında kalmıştı. Çünkü dünya tarihi davetsiz misafirleri tolere etmez, kahramanlarını kendi seçer, işi olmayanları tüm çabalarına karşın merhamet göstermeden geri yollar; talihin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen biri, artık arabaya yetişemezdi.
Sayfa 77Kitabı okudu
nihayet son buldu yol çizgileri
tozlu yollar aşıp geldim
çeşmeye varamadı yazık ki susayan
mezar olmuştu arzularıma benim şehrim
Sayfa 179 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
hayat bana yollar sundu, ben hep koşaradım değişik olanını seçtim.
Sayfa 133Kitabı okudu
Gönle keder girince,
Sevinç geri gelmez ki!
Eğer düşersen bir kuyuya,
Kimse susamaz,
Su içmeye gelen olmaz ki!
Sırtımda azığım,
Ayağımda eskimiş ayakkabılarım;
Tozlu yollar dumanlanır dururda
Geçen yıllar geri gelmez ki!
Sayfa 34Kitabı okudu
Öyle ya yalnız yollar değil, gönüllerimiz de biraz tozlu topraklıca.
