Hep yanıldık mı, kimbilir
Inanmak gelmiyor içimden
O yanlış tren bindiğimiz midir
Azala azala unutulduğumuz
Hani Leipzig Garı'nda biten
Yine yanlış mı yaşıyoruz?
Karanlığımızı avuçlarımıza öksürerek…
Attila İlhan
Yanlış yaşamak
Yanılmış bir kapıyım simsiyah
Kendi üstüme kapanıyorum
Seni Paris'te kaybettim
Yanlış bir yerde arıyorum
Bozduğum her saat
İçimi büsbütün daraltıyor
Hiçbir mutluluğum kalmadı
Ne bıraktıysan harcadım
hep yanıldık mı kimbilir
inanmak gelmiyor içimden
o yanlış tren bindiğimiz midir
azala azala unutulduğumuz
hani leipzig garı'nda biten
yine yanlış mı yaşıyoruz
karanlığımızı avuçlarımıza öksürerek
sen bir kadın ıssızlığına koşulmuş
yarıdan fazla mavi gözlü
eylülden eylüle gülümseyen
ben görünmez raylara düğümlü
garlarda yankılanan bir erkek
değerinden eksiğine bozulmuş
Attila İlhan
Eskişehir Garı
“…eskişehir bir tren ve demiryolu şehri. bütün yollar roma’ya çıkar, bütün trenler eskişehir’den geçer. (…) eskişehirli her çocuk bilir, iki saati vardır eskişehir’in, öğleye kadar türk hava kuvvetleri’nin jetleri, sanırım dakikada bir kalkarlar. şehrimden bir dakika daha geçti, deriz bir jet havalandığında. trenler de halkın beş vakit ibadeti gibi, şehrin vakitlerini gösterir adeta. 12.00 treni ankara’ya gider, bir saat rötarı vardır, 14 treni haydarpaşa’ya gider, 50 dakika gecikmiştir, gece yarısı iki tren birbirlerinin yorgunluğuna yetişmeye çalışırlar, fakat ikisi de birbirinden yorgun olduğu için aradaki farkı da, zamanı da kapatamazlar bir türlü. biri saat üçe, biri dörde doğru yolcularının gözlerini, gönüllerini, kimi zaman kar kokusu, kimi zaman soğuk kokusu, ama her zaman sıcak sahlep ve haşhaşlı börek kokusuyla açarak şehrimden geçerler. eskişehir garı, ne güzel işte, şiir gibi bir şeydir.” (eskişehir garı: yolgeçen garı, haydar ergülen)