tuana

tuana
@tuanamir
20'sinde, yaşamın ağırlığına kitaplarla katlanan biri. Nehirden denize özgür Filistin.
19 yaşımda, olmak istediğim yerle hiçbir ilgim yoktu. Ve bu bende yok olmak isteği uyandırıyordu. Bir türlü olmuyordu. Gideceğim yerde beni neyin bekliyor olabileceği hakkında bir fikrim yoktu. Ama gerçeklikten uzaktım burada. Dünyada bulunan ne sahiciydi ki? Tüm bu hayat bir yalandı. Ama çok kıymetli bir yalan. Öyle bir yalandı ki tüm gerçeği içinde barındırıyordu. Sonuçlar nedenlerin içindeydi.
Reklam
Ben karanlıktan korkardım, ben karanlıkta hep korkmuştum. Nefessiz kalırdım. Gözümü bile açmak istemezdim. Şimdi eskisinden daha beter bir karanlıktaydım. Artık öyle ki nefes alsam karanlık içime dolacakmış gibiydi.
Çeşitli zamanlarda hayatıma giren insanların tamamı yaşamla ilgili birtakım heveslerimi öldürmüşlerdi. "Ölü adam hiçbir zaman dirilmez"di, ölen hevesler, umutlar, güven geri gelemezdi. Fakat keşke ölenle ölebilseydim. Hayat artık boynuma asılmış zincirler varmış gibi hissettiriyordu, ne dayanabiliyordum ne de dayanmak istiyordum. Sadece vaktimin dolmuş olmasını diliyordum, hayattan beklediğim tek şey son bulmasıydı.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
insan mutsuz oldu mu bütün hüzünlü şeyler kendisini anlatıyor gibi gelir
kanser rengi duvarlar ve hayaletler var
Reklam