“Kitap sevgisi diye bir sevgi var sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yâr sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum. Daha doğrusu, ben şöyle inanıyorum: Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır; ama uyuyorlardır. Onun, zamanı gelince uyandırılması gerekir.”
Yukarıda alıntıda da gösteriliyor ki kitap sevgisi de diğer sevgiler gibi paha biçilemez. İçimizde oluşan bu sevgiye kimi zaman dur diyemiyoruz. Eşekli Kütüphaneciyi de okurken içimizdeki bu sevgiyi fark ediyoruz. Eşekle kitap taşıyarak bir yerlere ulaşmak ve elimizdeki imkanlarla kitap okumaya alıştırmak… Kitap okumak demek sadece yaşadığımız çevreden ibaret olmadığımızı bilmek demektir, tüm dünyadan
tüm zihinlerden haberdar olmak demektir. Eşekli Kütüphaneci’de Ürgüplüleri Ürgüp’ten dışarıya bakmalarını kendi imkanları ölçüsünde sağlamak istedi. Kitap okumak her şeyin anahtarıdır… Kitapta her duygu vardı: kardeşlik, azim, cesaret, konukseverlik ve en başta da sevgi… Hepimizin içinde olması gereken sevgi. Sadece kardeşliğin aynı anadan doğmakla olunmayacağını hayatımıza giren birinin de kardeşimiz olabileceğini gösterdi Eşekli Kütüphaneci…
