Kaba adamların kaba sesi örtmüştü ülkeyi.Güzellik, insanların gelecek düşlerinden çoktan çıkmıştı.Kimsenin ortak türküsü yoktu ve kimse türküsünü bir başına söyleyemiyordu. Bir yere gitmeden, gelecek birisini bekliyordu herkes...
Deniz dalgalarını vuruyor
Herkes nasibini almak için feryadını döküyor sahile
Bakma! Bende döküyorum seni
Niye'si anlaşılıyor mu dalgaların bugünkü asiliği
(Hakan küçükkaya)
Nuh gemisinde var her canlıdan
Bunlardan biriydi zehirden yılan
Yeryüzünde yaşıyor tek kişilik yalan
Ne kadar benziyor birbirine inan
Kimi sana bırakır azab, kendisine sayar vicdan
Ister sözüme istersen istediğine inan
Vazgeçmek yoktu hâyırdan
Şér bırakır huyundan
Nerden bilirsin ki
Kimdir insan oğlu insan...
Hakan Küçükkaya
Sana diyorum,sen duymazsın
Öyle bir an gelir ki tebessümün dudak kıyısında,
Sus! konuşma bozulmasın tebessümünün gözlerime verdiği ahengi.
Ama sen tebessümünü bırak gülüşünün kahkahasına,bu da gönülden gönülün tavsiyesi.
Senle ben hep bahar gibiydik
Gülüşlerimiz yağmurdan sonraki güneşte
açan gökkuşağı gibi rengarenk
Senle ben ancak güneşin yağmurla ahengine ,rüzgarın melodisine dans tutuştururduk gökyüzünde.
(Hakan Küçükkaya🌸)
Kendimce yaşarsam
Dara düşmez aklım
Gama düşmez kalbim
Dert de derman da sendeyken
Bir başkasına talip olduğun vakit
Sonradan anlarsın tabip olduğunu.
Kendi söküğünü dikemeyecek kadar olsan da
Bir yama ile yaşarsın kendince.
(H.K)