Yaşlı kadının dünyayı kavrayışında uçuk sayılabilecek bir yalınlık vardı. Ona göre “tenceren kaynarken, maymunun oynarken” hayatın tadını çıkaracaktın; başına bir dert gelirse de, eh diyecektin, ne yapalım, dünya böyle. Kafanı ona buna takıp da, o ne dedi bu ne dedi diye vıdı vıdı etmeyecektin. Tuna Nehri gibi akıp giderdi hayat; Tuna boyu türküleri de bu hüzünlü pervasızlığı, acıların üstünü kaplayan dayanma gücünü anlatırdı.
Sayfa 225 - İnkılap YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar, "şu nehri aştıktan sonra on kilometre daha gidince varırsın," diyeceklerdir. Ama buna karşılık yol hiç bitmeyecektir, günler gitgide daha da kısalacak, yol arkadaşları seyrekleşecek, camlarda hareketsiz, donuk, kafalarını sallayan suratlar görünecektir.
Sayfa 50Kitabı okudu
Her zamanki sorum geldi aklıma: Neden bazı insanlar başarılı olmayı bu kadar çok ister? Bu insanlar neden hayatlarını yaşamak, keyiflerince eğlenmek yerine, hiç de ihtiyaçları olmadığı halde, başarılı olmak için çalışıp duruyorlar?
Aklıma birden cevabın somon balıklarının beyninde olabileceği geldi! Vancouver'a her yıl farklı ülkelerden on binlerce insan somon gözlemek için gelir. Somon balıklarının akıntının tersine yüzerek, kayalara kafalarını çarparak, ayıların pençesinden sıyrılarak, avcıların elinden kurtularak nehrin kaynağına ulaşmaya çalışmalarını izlerler. Düşündüm, bu balıkların derdi nedir?
Neden önlerindeki bu kadar engele, ters akıntıya rağmen nehrin kaynağına tırmanıyorlar? Cevap belki içlerindeki içgüdüsel bir kodu izlemeleridir. İşte, büyük yaşamak için doğmuş insanlar da, somon balıkları gibi içgüdülerinin götürdüğü yere gidiyorlar.İçlerindeki bir kodu izleyerek, ters akıntılara ve engellere rağmen ait oldukları yere gidiyorlar.İnsan bu içgüdü olmadan da başarılı biri olabilir ama tarihi değişti ren büyük adamlar bu içgüdüyle doğanlardır. Genlerinde bu büyüklük içgüdüsü bulunanlar zirvede yaşarlar ya da yaşamazlar. Bu içgüdü -ki bazıları buna 'cevher' der- bir insanda vardır ya da yoktur, maalesef öğretilemez.
Sayfa 145Kitabı okudu
Yaşlı kadının dünyayı kavrayışında uçuk sayılabilecek bir yalınlık vardı. Ona göre "tenceren kaynarken, maymunun oynarken" hayatın tadını çıkaracaktın, başına bir dert gelirse de eh diyecektin, ne yapalım, dünya böyle. Kafanı ona buna takıp da o ne dedi bu ne dedi diye vıdı vıdı etmeyecektin. Tuna Nehri gibi akıp giderdi hayat, Tuna boyu türküleri de bu hüzünlü pervasızlığı, acıların üstünü kaplayan dayanma gücünü anlatırdı.
Sayfa 161Kitabı okudu
"Bütün ülkeyi sulamak için bir, iki hatta üç nehir yeterli değildir. En ücra kulübeler, köyler bile, göl, pınar veya nehir gibi bir su kaynağına muhtaçtır. Milletin manevi susuzluğu da buna benzer. Her yerde milletin faydalanabileceği canlı kültür kaynakları bulunmalıdır."
Sayfa 99Kitabı okudu
Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum
Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz
İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü
Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü
buruşturuyorum
Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum
Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı
Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı
Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna
Değişmek
Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını
Bana kızıyorlar sonra, ansızın bana
Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma
Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan
Ve geçilmiyor ki benim
Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.
Bilmezler, kızmıyorum, bunu onlardan anlıyorum biraz
Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan
Ya da bir başkaca şey: ben kendimi ayırıyorum
O yapayalnız olmaktaki kendimi
Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi
Sanki ben upuzun bir hikâye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum...
Adam Yay.(pdf)
