Avuçlarımda ki kumlar gibisin
Hani alınır avuca bir tutam kum ya
Kah sıkarsın
Kah gevşetirsin elini
Ama geldiğinde vakti
Bulamazsın avuçta bir tek zerresini
İşte öylesin sevgili
Tutamadım bir türlü avuçlarımda seni
Yerin belliydi
Bir tutamlık özeldin
Ve şimdi sıradanlaştın
Kaybettin özelliğini
Sayfa 81Kitabı okudu
“Ne garip. Çok hayal ettim ancak onca sene içinde ben o elleri bir kez olsun tutamadım.
Sayfa 108Kitabı okudu
Onun benzer bir yoğunlukla başka birine bakıyor olması, hatta başka birini istiyor olması düşüncesi içimin öfkeyle dolmasına neden oldu. Kendimi tutamadım ve bir anda odanın sonuna doğru hareket edip yanlarına gittim.
Çaresiz kalışlarımdan biri değildi bu
Sadece tutamadım, kayan yıldızı
Avuçlarımda hissettiğim sıcaklığı
Belki hayata, yeniden bağlar beni
Sen Hep Orda
Denk geldin.
Burdayım dedin, oradaydın.
O ağacın altında beliren çehren, ah güzel gülüşün.
Kalabalıklar yerini uğultuya bırakırken kalbim ellerine düştü, sonra da ellerinden düştü.
Sen koca yeryüzünde rengine rastlamadığım gözlerin sahibiyken ben nasıl oldu da seni kendime saklayamadım?
Ben nasıl saati sorduğunda, saniyesine kadar haykıra haykıra sustum?
Yorgundun, ellerinden tutamadım.
Uçtun, kalbime konduramadım.
Sen bana geldin, iyi ki geldin.
Ömrümde avaz avaz dinleyeceğim bir hikayeyi bıraktın ardında, hayranım!
Ateşlerde yakamadığım yüzlerce mektubun mürekkebiyle masmavi denizlerim şimdi.
Sana kalırken de aşığım, sana yalvarırken de aşıktım.
Kızıl yorgunlukların alıp götürdüyse seni benden,
Renkleri gören gözlerime yazıklar olsun.
Unutmak haramsa sesini,
Bu da benim boynumun borcu olsun.
Sen bana denk gelen minik yıldız.
İyi ki geldin, hep parla.
