Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.36.38
Turhan Yıldırım
Turhan Yıldırım
@ty1983
Yazar, Youtube İçerik Üreticisi
Yüksek Lisans
İstanbul
İstanbul
1,566 moderator point
4,408 librarian point
1498 reader point
Joined on July 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hatice Günday Şahman'ın H2O Kitap tarafından yayımlanan yeni öykü kitabı Yarım Kalmasın, bir yerinden kırılan, yarım kalan hayatlara sahip insanların öykülerini anlatıyor. Yarım kalmasın dileğiyle belki de karakterler yaşamlarına bir şekilde devam ediyor. Anlatımdaki duygu yoğunluğunu kitapta yer alan on iki öyküde de görebiliyorsunuz. Bu da bir yerinden öykülere tutunmanızı sağlıyor. Özellikle italik kısımlarda yer yer sözlü halk kültürümüze de dayanan masalsı bir dili görüyorsunuz. Eserde en çok bu anlatımın ön plana çıktığı öyküleri beğendim. Keşke bu güzel dil tüm öykülere sirayet etseydi, ne de iyi olurdu. Kitapta en çok "El İyisi" adlı öyküyü beğendim.
Evrenin Yatışmaz Yapısı ve Diğer Öyküler dört öyküden oluşan hacimli bir eser. İlk öykü "Evrenin Yatışmaz Yapısı" 73 sayfalık uzun bir metin. Aykut Ertuğrul'un kendisini öykü karakteri olarak kullandığı, ana metinde Leyla ve Aykut'un önce Paris'te başlayan ve sonrasında İstanbul'da devam eden esrarengiz hikâyesine tanık oluyoruz. Öykünün üstkurmacasında ise Korkut Molla ve Evliya Çelebi'nin tarihsel üstkurmaca türünde değerlendirebilecek hikâyesini görüyoruz. Dede Korkut Hikâyeleri ve Georges Perec'in Kış Yolculuğu öyküsü olmak üzere pek çok yazar ve eserle metinlerarası ilişkide olan öykü, kurmacanın kendisi üzerine de odaklanan, yazma eylemi üzerine düşünen bir metin. Ayrıca Esatiriler adında asıl hikâyeyi arayan gizli bir örgüt vasıtasıyla postmodern polisiyeye de göz kırpan tam bir postmodernist uzun öykü.
İkinci öykü olan "Adem'den Önce" ise tam bir distopik metin. İnsanın vicdanı ve zihniyle androidler arasında geçen, uzak bir zamanda geçen karanlık, sorgulama içeren güzel bir öykü. "Binbir Cevapsız Çağrı" öyküsünde İshak Karınca adlı yazarın hikâyesine onu her gün telefonla arayan modern Şehrazat'ın dahil olduğu bir kurguyla tanık oluyoruz. Son öykü "Kuyularda Dolaşan" ise anlatımıyla kitaptaki en soyut öykü. Ama onda da günümüzde yaşanan pek çok somut gerçekliğe değinmiş yazar.
Bu kitabı detaylıca incelediğim videoyu izlemek için: youtu.be/ZIe0-eR3kUY
·
Not rated
Orhan Pamuk'un ilk olarak İletişim Yayınları tarafından 1994 yılında yayımlanan Yeni Hayat romanı, Dante'nin aynı adlı ve Rilke'nin Duino Ağıtları eserleriyle metinlerarası ilişkide olan saplantılı aşkın, şiirle bağlantılı bir dil üzerinden anlatıldığı, macera, arayış, polisiye, cinayet, nesne ilişkisi gibi konuların yer aldığı postmodernist üstkurmaca bir anlatıdır.
"Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti," cümlesiyle başlayan, anlatıcının üçlü aşk hikayesinin baş kahramanı Osman'ın olduğu, tıpkı Kara Kitap'taki Galip - Rüya - Celal Salik karakter yapılanmasına benzer şekilde burada da Osman - Canan - Mehmet kurgusunu gördüğümüz bir romandır. Celal Salik'in adı yer yer Yeni Hayat'ta da geçmekte, kitap boyunca bir leitmotif olarak geçen OPA marka tıraş sabunu nesnesiyle yazar kendisini metnine dahil etmiştir. Bir başka leitmotif olan melek simgesinin ve karamelaların Heinrich Mann'ın Profesör Unrat romanıyla birlikte bu kitaptan uyarlanan Mavi Melek filmiyle olan bağlantısını da görüyoruz.
Yeni Hayat'ı detaylıca anlattığım videoyu izlemek için: youtu.be/4nNQnQDbS-M
Reader Follow Recommendations
ABD asıllı İngiliz yazar Lucy Ellmann'ın 2019 yılında yayımlanan ve Goldsmith Prize ödülünü kazanan, Booker kısa listede yer alan romanı Ördekler, Newburyport bilinç akışı tekniğiyle yazılmış 1000 sayfalık bir eserdir. Bu Romanda ilk sayfadan başlayan dişi aslan hikâyesi ve sonrasında devam eden orta yaşlı, dört çocuk annesi, eskiden öğretmen, kanser hastalığı atlatmış, evde tart yaparak para kazanan, ikinci eşiyle evli bir kadının bilinç akışını okuyoruz. Karakterin anlatımında nokta yok, yerine "the fact that" yani dilimizdeki çeviride "gerçek şu ki" diye kullanılan bir kalıp var. Gerçek şu ki kalıbı sonrasında belirli yerlerde çağrışımla ilerleyen kısımlar bulunuyor. Kitabın ikinci sayfasında yer alan "Uyan Resmet Günü, dikamba, Kleenex" gibi. Kitabın ne anlatıyor kısmına geldiğimizdeyse Obama, Trump, çevreye verilen zararlar, zararlı gıdalar, polis şiddeti, cinayetler, filmler, aktrisler, aktörler, şarkılar, kitaplar, yazarlar ve bunlar gibi hem geçmişten hem de günümüzden pek çok şeyi okuyoruz. Ayrıca bir Amerikan ailesinin yaşamını, anlatıcının anne ve babası için yaşadığı özlemi, kırıklıkları da okuyoruz.
Bu kitabı detaylıca incelediğim videoyu izlemek için: youtu.be/VR8x87jlURc
Deniz Eldam'ın ilk öykü kitabı Bunu Kimseye Anlatma isminin de nitelediği gibi epey farklı öykü karakterlerini içinde barındıran, oldukça sert içerikli metinlere sahip. Bazı kitapları arası, grisi olmaz. Bu kitabı -tıpkı benim gibi- ya çok seversiniz ya da hiç sevmezsiniz. Öykülerde anlatılan acı o kadar kuvvetli ki karşısında çarpılıp kalıyorsunuz. Bu duygu neredeyse kitapta yer alan tüm metinlerde devam ediyor. Bacağını kaybeden ve eşiyle problem yaşayan adamdan tutun da çocukken babası tarafından devamlı tecavüze uğrayan kadının büyüdüğünde babası yaşındaki yaşlı adamlarla olan ilişkisini anlatan öyküye kadar can acıtıcı metinleri okuyoruz. Öyküler okuru tokatlaya tokatlaya gidiyor. Bir okur olarak bu şekilde sert anlatıları, saf gerçekliğin öykülerini seviyorum. Ama dediğim gibi doğal olarak herkese de hitap etmeyecektir.
Yazar öykülerde daha çok anlatacağı olaya odaklandığı için metinlerin dilinde daha kısa kurulmuş, kesikli cümle yapısını görüyoruz. Deniz Eldam'ın bundan sonraki kitaplarında böylesi çarpıcı içeriklerin yanında biraz daha dile odaklanmasını arzu ediyorum.
Ayşe Hicret Aydoğan'ın ilk öykü kitabı Mozart'ın Nasırlı Elleri, ismi ve kapağı itibarıyla müziğin öykülere sızdığı bir eser olduğunu bizlere gösteriyor. Sadece 56 sayfalık bir kitap olmasına rağmen ilk metinden itibaren sesin hakim olduğu kuvvetli bir öykü diline sahip olduğunu görüyoruz. Eserde yer alan birinci öykü "İpek Şal" içerik olarak epey sert bir metin. Kitapta çoğunlukla bireyin özellikle aile kaynaklı sorunları, yalnızlıkları olsa da bu öyküde olduğu gibi toplumsal meseleler de yer alıyor. Özellikle kitabın ortalarında bulunan tek adlık üç öykü, "Sis", "Leş" ve "Gece" gayet güçlü metinler. Keza "Mozart'ın Nasırlı Elleri" de güzel bir öykü.
Tabii ki bir ilk eser olması nedeniyle kitap bazı ufak tefek sorunları da barındırıyor. Bunlardan bence en göze çarpanı bazı öykülerde "gibi" edatının çokça kullanımıyla oluşmuş benzetmeler. Yazarın dili o kadar güzel ki buna gerek olmadığını düşünüyorum. Bir de "Gece" öyküsünde olduğu gibi metin içi isim tekrarının fazlalığını görüyoruz. Mozart'ın Nasırlı Elleri'nin özellikle öykülerdeki anlatım dili nedeniyle okunması gereken bir yapıt olduğunu düşünüyorum.
Gülşen Funda'nın Yol Deriz Ona adlı öykü kitabında her biri tek isimden oluşan yedi öykü yer alıyor. Yazarın dili fazlasıyla özel, kendi has ve çok lezzetli. Ama kitaptaki öykülerin kalitesini sadece iyi dille açıklayamayız. Kurgular da bir o kadar özgün. Bildiğimiz acıları kadim metinler üzerinden yeniden kurgulamış yazar. Yani karşımızda tarihsel üstkurmaca olarak niteleyebileceğimiz öyküler bulunuyor. Tuvalarda Soğdlara, Osmanlı'dan Bizans'a kadar farklı zamanlar ve kültürlerin efsanelerinden, destanlarından, masallarından çıkmış ve yeniden kurgulanmış öyküler mevcut. Acının anlatımı oldukça derinden ve uzak zamanlardan, uzak diyarlardan okura geliyor. Kurgulardaki parçalı ve bölümlerden oluşan yapı da ayrıca göze çarpıyor. Kısacası bu güzel kitap 2023 yılı Türkiye Yazarlar Birliği ödülünü sonuna kadar hak etmiş.
Gökhan Yılmaz Boşlukdikeni'nde, insanların yaşadığı çeşitli boşluklardan bir öykü dünyası yaratmış. Öykülerdeki içerik ismi gibi oldukça dikenli. Acının anlatımı yazara özgü harikulade bir dille donanmış. İlk öykü olan "Çıkrığı Yok Bir Kuyu" da yedi harften oluşan ve birbiriyle bütünleşen çok farklı bir kurgu mevcut. Bu öyküde yazar zekasını okuruna gösteriyor. Karakterin amcasına dair yası içeren "Renk Ayarı" öyküsü de ne anlattığı kısmında kitabın bence en öne çıkan metni. Dil olarak da drone üzerinden anlatımıyla "İzansız Hava Aracı" bence çok başarılı.
Kitaba dair tek olumsuz düşüncemse birkaç öyküde dilin imgesel anlatımla fazla öne çıktığı, içeriğin belirsizleştiğine, geri planda kaldığına dair. Bu durumu az sayıda öyküde yaşıyoruz ve dilin bu kadar öne çıkmasının da yazarın bilinçli bir tercihi olduğunu görebiliyoruz. Sonuç olarak güçlü bir dille örülmüş, iyi öykülerden oluşan bir kitap okudum.
Merve Yakut'un ilk öykü kitabı Caravaggio Kırmızısı on dört öyküden oluşuyor ve tıpkı ismi gibi sanatla iç içe geçmiş öyküleri barındırıyor. Resim tarihinde önemli bir yeri olan Caravaggio’nun aykırı üslubu metinlere sinmiş. Farklı bir zihinden doğduğu çok belli olan bu öyküler, kurguları ve içerikleriyle farkını ortaya koyuyor. Yazarın diliyse genellikle usul usul akıyor. Fazlasıyla estetik bir cinsellik anlatımını görüyoruz. Özellikle kitaptaki ilk öykü olan “La Femme De Chambre” bölümlü yapısı, Fransa’da bir otelde housekeeper olarak çalışan bir kadının yaşadıklarının anlatımı metnin akılda kalmasını sağlıyor. Kitabın açılış öyküsü olarak oldukça güçlü. Yazarın Georges Perec hayranlığını ise “Malum Harfi Hiç Kullanmadan” adlı öyküde görüyoruz. “E” harfini kullanmadan roman yazan Perec’e nazire yaparcasına bu öyküde Merve Yakut, bu harfin lipogramıyla metni kaleme almış. Bu öykü Caravaggio Kırmızısı içinde biçimiyle öne çıkıyor. Sonuç olarak hem anlatım dili hem de içeriğiyle iyi bir öykü kitabı olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Başar Yılmaz'ın ilk öykü kitabı Kara Kışın Gün Işığı'nda yer alan sekiz öykünün tamamı duyguyu yoğun hissettiğiniz bir dille yazılmış. Anlatım tertemiz, anlatılanlara uygun bir dilin varlığını da rahatlıkla görüyorsunuz. Beş sayfalık öyküsü de güçlü, on altı sayfa olan da. Kitapta yer alan tüm metinleri hem edebi açıdan hem de okur zevki olarak çok beğendiğimi söylemeliyim. Özellikle "Quasimodo" öyküsü harikuladeydi.
"Bugün hayatının ilk günü Nasip'in. Oysa dün kendini asacaktı. Silah olsa vururdu kendini, ilk onu düşündü, bulamadı. Ölmenin bile gereklilikleri var." s. 45
Gülhan Tuba Çelik okurlarını, İstanbul'un tarihi mekanlarında, sokaklarında, caddelerinde ve hatta Bizans'ın saraylarında gezdirmiş. Her metinde bir güzel dolaştırıyor Suriçi'nde bizleri. Bu da yetmiyor, oldukça başarılı bir kurgu atmosferi de peşinden geliyor. Anlatıcı her metinde aynı, elinde bir kamera var ve bizler o kadrajdan şehri, orada yaşayan karakterleri izliyoruz. Okurunu karakterlerinin yanına yaklaştırmıyor Gülhan Tuba. Tam bir duygusal bağ kurmamıza da izin vermiyor. Anlatım diliyse neredeyse kusursuz. Betimlemeler ayrı, karakterlerin yaşadığı durumları anlatması ayrı iyi. Metinlerde bolca tekrarlar var. Normalde tekrarlardan nefret eden bir okur olmama rağmen bu kitaptakileri çok sevdim. Bunun nedeni de anlatımın akışına tempo getirmeleri. Tekrarlar sayesinde ritim daha da yükseliyor.
Farkındaysanız yukarıda kitaptaki öyküler hakkında hep metin diye bahsettim. Çünkü "öykü" tanımlamasına elim gitmiyor. Bunlar öyküden çok mekanla ilişkilendirilmiş bir romanın farklı karakterlerle kurulmuş bölümleri gibiler. Ama sonuçta her karakterde farklı bir hikâye anlatıldığından tam da bir romanın bölümü gibi de değiller. Kısacası Onlar ve Köpekleri türler arasında kalmış bir eser. Belki de tek olumsuz yanı bu. Yazar, üçüncü şahıs anlatıcısıyla konforlu bir alanda kendini bırakmış. Ama bazı metinlerden anlıyoruz ki bu sınırın dışına da çıkmak istiyor.
Öncelikle kitaptaki öykülerin dilini sevdiğimi söylemeliyim. Oturmuş bir anlatım söz konusu. Sanki cinsiyetten bağımsız orta yaşlı bir karakterin sesi var ve bu ses tüm öykülerin anlatımında geziniyor. Anlatıcı tipleri değişiyor, hatta öykülere konu olan karakterlerin yaşları da değişiyor belki ama dediğim gibi ses benzer. Genel olarak yakın insan ilişkilerini konu edinmiş yirmi öykü bulunuyor kitapta. Benim açımdan herhangi bir öykünün diğerinin önüne geçtiğini söyleyemem. Muhtemelen bu da benzer anlatıcı sesinin etkisinden dolayı.
Berna Durmaz'ın Karayel Üşümesi ve Metal Hayatlar adlı öykü kitaplarını üst üste okuduğumda hem öykülerin diline hem de içeriklerine hayran kalmıştım. Tüm öykülere yansıyan o harikulade anlatım beni benden almıştı. Bunun bir benzerini Esra Kahya öyküleri için de rahatlıkla söyleyebilirim. Kitapta yer alan on iki öykü de çok iyi bir anlatıma sahip. Bunun yanı sıra öykülerin içerikleri de gayet güçlü. Yazar, tecavüz, kumalık gibi kederli konuları, toplumun önemli sorunlarını ajitasyona kaymadan, anlatılan acıları duyumsama kısmını okura bırakarak metinlerini kaleme almış. Ayrıca her ne kadar kitaba ismini veren ifade "ben" anlatıcıyı nitelese de çeşitli anlatıcı tiplerini kullanan bir kalem var karşımızda. Tarihe gidip devşirme hikâyesi anlatacak kadar da içerikte riske girebilen bir yazar Esra Kahya. Kısacası yeni çıkanlar içerisinde bu sene okuduğum en iyi öykü kitabı Benim Rüyalarım Hep Çıkar. Bu eserin adını gelecek yıl ödüllerin kısa listelerinde görmemiz oldukça mümkün. Hatta bir ödülü kapıp gelirse de şaşırtıcı olmaz. Favori öykümse "Ufak Bir Poster Meselesi". Yazarın kalemi daim ve keskin olsun.
Afgan yazar ve yönetmen Atiq Rahimi'nin 2008 yılında Fransa'da Gouncourt Ödülü'nü kazanan romanı Sabır Taşı, Afganistan'da yaşanan savaşlara ve toplumun yapısına bakabilmek için oldukça başarılı bir eser. 104 sayfalık bir roman olmasına rağmen anlattıkları itibarıyla oldukça kuvvetli olduğunu söyleyebilirim. Romanda ensesindeki kurşun nedeniyle bitkisel hayatta olan savaşçı bir adamın eşi tarafından onu nasıl bir sabır taşına dönüştürdüğünün hikâyesini okuyoruz.
Anlatıcı üçüncü şahıs ama elinde kamera varmış gibi hareket eden, kadın karakterin monologları ve geriye dönüş anlatımlarıyla zenginleşen, şimdiki zaman ağırlıklı anlatıma sahip bir romandır Sabır Taşı. Bu kitap 2008 yılında Fransa'nın önemli ödülü Gouncourt kazanmış, 2012 yılında da aynı zamanda yönetmen de olan Rahimi tarafından sinemaya uyarlanmıştır. Kitabın filmi de başroldeki Golshifteh Farahani'nin de muhteşem oyunculuğuyla nefistir. Ayrıca kitabın çevirmeni Volkan Yalçıntoklu'nun çevirisi de harikulade.
Bu romanı detaylıca incelediğim videoyu izlemek için: youtu.be/SSg0CfxH31o
İlk olarak 1965 yılında yayımlanan Yanık Saraylar'ın öykücülüğümüzde önemli bir yeri bulunmaktadır. İçinde altı öykü yer alan kitap biçimci yanı ve anlatım şekliyle öne çıkmaktadır. Özellikle öykü başlarında manzum formda başlayış, düzyazı halindeyken de noktalama yerine tire işaretinin kullanımı, tamamen büyük harfle yazım gibi unsurlar söz konusudur. Keza Ah Ya Rab Yehova öyküsünün baş kısmında Tevrat dilinin kullanımını görürüz. Ayrıca öyküde ana karakter Bilal Bey'in güncesi de yer almaktadır. Bu öykü daha sonra 1982 yılında Sahibinin Sesi adıyla yazar tarafından tiyatro oyununa da uyarlanmıştır.
Bu kitabı detaylıca anlattığım videoyu izlemek için: youtu.be/bvJ3XK_Vjew
