Yusuf Akçura
Türklüğün askerî, siyâsî ve medenî geçmişi yalnız Hüdâvendigâr’lardan, Fâtih’lerden, Selîm’lerden, İbn-i Kemâl’lerden, Nefi’lerden, Bâkî’lerden, Evliya Çelebî’lerden, Kemâl’lerden teşekkül ediyor; Oğuzlara, Cengiz’lere, Timur’lara, Uluğ Bey’lere, Fârâbî’lere, İbn-i Sînâ’lara, Teftazânî ve Nevâî’lere kadar varamıyor...
Sayfa 98 - ÖtükenKitabı okudu
Fakat siyâset fiiliyâtdır, hayâttır.
Sayfa 125 - Bilmem siyâsî işlerde fırsatları kollamaktan daha doğru, daha faydalı bir meslek var mıdır?.. AHMED FERİDKitabı okudu
Türkiye'de (ve daha önce de Osmanlılar döneminde) hiçbir zaman Avrupa tarzı bir burjuvazi, liberal bir toplumsal katman ya da hareket, demokratik,
sivil bir bürokrasi, tarihsel mirasın sürekliliğini savunan güçlü bir aristokrasi olmadı.) Hep iki güç egemen oldu ve yapılan her şeyin dinamosu görevini üstlendi. Osmanlı Hanedanı ve ordu. Cumhuriyet'le bırlikte Osmanlı Hanedanı'nın tasfiyesiyle bir tek güç kaldı, ordu, paşalar, generaller. Cumhuriyet'i bunlar kurdu ve her konuda esas güç oldu. Türkiye Cumhuriyeti ordunun önderlığinde, kontrolünde bugünlere
geldi. Kimi zaman bu kontrolden kurtulmak isteyen toplum ve siyaset, her defasında, zor ve şiddetle hizaya getirildi, üç askeri cunta oldu neredeyse her zaman bir askeri sıkıyönetim düzeni sürdü, başbakanlar, bakanlar, aydınlar idam edildi, cumhurbaşkanları, başbakanlar, muhalifer iç sürgüne gönderildi, yüzbinlerce insan tutuklandı ve her zaman tüm yasalar ordunun öngördüğü biçimde yeniden düzenlendi.
"Ey koca Türk!.. Hâli beğenmedin, hoş görmedin, memleketini terk eyledin, değil mi!.. Maksadın hayır ise yürü, git, Mısır'a, Amerika'ya, İngiltere'ye, Fransa'ya nereye istersen git, fakat her gittiğin yerde bir meslek, bir meziyet, bir irfân sahibi olmaya çalış, çalış da maddi ve manevi kudret ve servet edin, fikren, cismen, yüksel, yüksel ki bir gün senden memleketin her sûretle müstefid olabilsin. Hepimiz böyle yapabilirsek çok geçmez Osmanlı toplulukları kadrosu her sûretle yavaş yavaş ne parlak bir nizâm ve intizâma mazhar olur görürüz. "
Sayfa 108Kitabı okudu
Medeniyetin siyaset yani güç ile “düzen” oluşturması bakımından temel bir ilişkisi var. Ama Batı, dünyada sanki tek medeniyet, tek devlet tipi, tek düşünce sistemi imiş gibi bir kibre saplandı. Bu propagandayı son üç asırdır yapıyor. Güya buluşlar, keşifler, iş organizasyonları ve çalışma etikleri büyük maddi refahının kaynağıymış gibi sunuyor. Oysa Batı zenginliğini çok çalışmaktan ziyade sömürgeciliğe borçludur. Hâlâ öyle... Bilgi ve teknoloji dediğimizde de üniversiteleri, araştırmacıları ve düşünürleri besleyen kaynakların asıl devlet olan aristokrasi ve finans koalisyonu olduğunu görürüz. Buna ,ağmen Batı; sömürgeciliğinden, vahşi yayılmacılığından, köleciliğinden bahsetmeden en yüksek medeni standartlara ulaştığını ilan ediyor.
Ama bundan daha vahim olanı özellikle Batı'ya varoluşsal anlamda tek alternatif olan Müslümanlar, Batı davulunu onlardan daha kuvvetli çalıyorlar. Osmanlı'nın son asrı sürekli kendi değerlerini, eserlerini, ilkelerini aşağılayıp Batı'yı şakşaklamakla geçti. Üstelik bir de tevhidin kavram ve kurumlarını Batılı kavramlara ve kurumlara eşitlemeye çalıştılar. Bu Cumhuriyet döneminde resmileşti, neredeyse hayat tarzı hâline geldi. Eğitim sistemimizin tezgâhından geçen her evlâdımıza bu aşağılık kompleksi aşılanır.
Jewish Fundamentalism / Yahudi Fundamentalizmi
Tek bir gruptan ziyade bir kategoriyi ifade eden yahudi fundamentalistleri, modernizm karşısında asimile olmamış ya da olmayı reddeden, Yahudiliğin modem öncesi formlarına dönme arayışındaki yahudileri ifade eder. Günümüz yahudi toplumlarında farklı şekillerde tezahür eden fundamentalizm başlıca üç sınıfa ayrılabilir: Haredi (Haredim) yahudileri,
"Ben tebamdaki din farkını ancak camilerine, havralarına ve kiliselerine girdikleri zaman görmek isterim!"
Türklük siyasetide tıpkı islam siyaseti gibi umumidir. Osmanlı hudutlarıyla mahdut değildir.