Aqil Adilli
@uchparalel
Dərviş Ziyatay
Bakı
Şəki, 16 Haziran
49 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
“Hayır, dostum. Ben, en acıklı anda bile güldürücü sözler bulabilen bir insanım. Kendime acımam yoktur.”
Sayfa 61 - İletişim yayınlarıKitabı okuyor
Toparlama, burax dağılım
Dağılmışam, parçalarım Bakının boz küçələrində
Azalır doğmaların sayı indi getdikcə
Ard-arda bir neçə stəkan qəhvə
Sifətimdə səbəbi bilinməyən gic gülümsəmə
Hayqırardım pıçıltılarımda
Bağırtılarıma çıxardı kimsəsiz bloklardan kimsələr hayıma
Yüklənmişdi bolluca ağrı da zəhərə çevrilən yuxularıma
Toxunma
Bıçaq yaraları sağalmayıb hələ
Dəyər verdiklərimin vurduğu kürəyimdə
Dağılıb saçlarım
Toxunma
Yorma ruhumu
Parça-parça yayılıb ruhum
Bu Bakının boz küçələrinə
Okur Takip Önerileri
Çox əsərlər oxumuşuq ayrılıqdan sonraya həsr olunan. Bunların çoxunda yazar hələ də sevgisinin qaldığını, itirilmiş sevgiliyə xoş diləklərini bildirir. Amma bu dəfə bu qəhrəmanımız fərqlidir. Naməlum olaraq verilən səbəbə görə qəhrəmanımız əvvəlki sevdiyinə qarşı qəzəb duyur. O öz diləklərini digər yazarlara nisbətən çox fərqli yazır.
Ola bilər ki, yazı zəifdir. Nə də olsa mən hekayəyə fokuslanmış birisi deyiləm. Oxuduğunuz üçün təşəkkürlər!
Aqil Adilli
@uchparalel
·1g
Sevənin son məktubu
Həə, inanılmazdır, bilirəm. Mən və son məktub yazmaq... Əslində bunun üçün çox gecikdim, atanın ölən qızına "səni sevirəm" sözünü deməyi kimi çox gecikdim.
Sənin ilk "səni sevirəm" deməyin yadımdadır. İlk dəfə aramızda sevgi sözü sənin dilindən çıxmışdı. Bəlkə də inanmayacaqsan, amma sənin sözünə ilk cavab kimi demişdim sənə "səni sevirəm" deyə. Vaxt keçdikcə sənə qarşı yarandı sevgim, amma qışda açan çiçək kimi açdığı kimi də soldu.
Uzun tutmaq istəmirəm məktubu, sənə yazılan sətirlərdən iyrənirəm doğrusu. Bağbanı olduğun sevgi bağçamı susuz qoydun, çiçəklərim açmaz oldu, ağaclarım barsız qaldı. Amma son baş verən hadisəyə kimi. Səndən gözləmədiyim sözlər(bilmirəm niyə, amma səndə o xasiyyətin olduğunu bilə-bilə gözləmirdim), ağlıma gətirə bilməyəcəyim hərəkətlərindən sonra içimdə heç bir hiss qalmadı.
Əslində, xəta mənimdir. Mən ki qəlbsiz, ruhsuz adamın biri. Sənə niyə açdım sevgi qapılarını? Yetmirdimi yaralarım, əlinə tutuşdurduğum bıçaq niyə?
Nifrət insanın çiyinlərinə yükləyə biləcəyi ən ağır yükdür. Bu yükü sənə görə qaldırmaq istəmirəm, nə də olsa canım əzizdir.
Nəysə, boşboğazlılığıma verdim yenə. Özünə yaxşı bax ya da baxma vecimə deyil. Bir daha görüşməmək diləyiylə
Sevənin son məktubu
Həə, inanılmazdır, bilirəm. Mən və son məktub yazmaq... Əslində bunun üçün çox gecikdim, atanın ölən qızına "səni sevirəm" sözünü deməyi kimi çox gecikdim.
Sənin ilk "səni sevirəm" deməyin yadımdadır. İlk dəfə aramızda sevgi sözü sənin dilindən çıxmışdı. Bəlkə də inanmayacaqsan, amma sənin sözünə ilk cavab kimi demişdim sənə "səni sevirəm" deyə. Vaxt keçdikcə sənə qarşı yarandı sevgim, amma qışda açan çiçək kimi açdığı kimi də soldu.
Uzun tutmaq istəmirəm məktubu, sənə yazılan sətirlərdən iyrənirəm doğrusu. Bağbanı olduğun sevgi bağçamı susuz qoydun, çiçəklərim açmaz oldu, ağaclarım barsız qaldı. Amma son baş verən hadisəyə kimi. Səndən gözləmədiyim sözlər(bilmirəm niyə, amma səndə o xasiyyətin olduğunu bilə-bilə gözləmirdim), ağlıma gətirə bilməyəcəyim hərəkətlərindən sonra içimdə heç bir hiss qalmadı.
Əslində, xəta mənimdir. Mən ki qəlbsiz, ruhsuz adamın biri. Sənə niyə açdım sevgi qapılarını? Yetmirdimi yaralarım, əlinə tutuşdurduğum bıçaq niyə?
Nifrət insanın çiyinlərinə yükləyə biləcəyi ən ağır yükdür. Bu yükü sənə görə qaldırmaq istəmirəm, nə də olsa canım əzizdir.
Nəysə, boşboğazlılığıma verdim yenə. Özünə yaxşı bax ya da baxma vecimə deyil. Bir daha görüşməmək diləyiylə