Senden sonra kimsesiz kaldım. Yetim kalmanın yaşı yokmuş. Sen gittin herkes gitti sanki... Heralde senin hatrına yanımdaymış herkes. Öyle üzgünüm ki ,görüyorsan bilirsin. Uçmak isteyip de uçamayan bi kuş gibiyim, kanatlarım renksiz ve güçsüz...
İyileşmek için çok çabalıyorum oysa. Ne yapsam olmuyor nedense.
Bukadar yalnızlık, çaresizlik , kimsesizlik çok fazla geliyor.
Gücümün tükendiği, yalnızlığı katbekat hissettiğim yerdeyim. Seninle on dakika konuşsam toparlarım belki... Yoruldum babacım, keşke biraz daha büyütseydin beni, belki az daha büyüyünce bu kadar çaresiz kalmazdım. Yoksa aynı mı olurdu, sana olan ihtiyacım bi ömür altı delik bi kap dolmak nedir bilmeyecek miydi...
6ocak2024/t.u/00.33