ROXANE
Peki bizim de bu anımız gelince,
Neler diyeceksiniz?
CYRANO
Ne doğarsa delice,
Aklıma ne gelirse, hepsini, kucak kucak,
Dağınık, birer demet haline koymayarak.
Mesela: Seviyorum sizi,aşığım çılgınca sana,
Tahammülüm kalmadı acısına;
Bir çıngırağın dili gibi gönlümde ismin,
Ben de karşında, Roxane, hep ürperdiğim için
Aglarim
beth'im
sabırla bekliyor gölgede
kutsal ışığın gelişini,
huzur dolu yüce varlığı
kutsuyor kederli yuvamızı.
halini kabullenerek ayak bastığı
derin ve kederli nehrin kıyısında
tüm fani hazlar, umutlar ve kederler kırılıyor dalga dalga.
tüm kaygılar ve ihtilaflardan azade, ellerimden uçup giden kardeşim, yaşamını güzelleştiren erdem
Sayfa 252 - jo'dan beth'eKitabı okudu
Yapacak bir şeyimiz kalmadı, görmüyor musun? Bir ümit kırıntısı dahi yok artık."
Ben bekledim ve yaşlandım.
Dizimde takat kalmadı, saçlarım kederli bulutlar gibi ağardı,gözlerimin feri söndü... Ben bekledim.
"Sevgili oğlum Patasana, artık vaktim doldu. Tanrıların beni yakında çağıracaklarını hissediyorum. Zaten ben de bu kentten, bu insanlardan bıktım. Sen de yetişkin biri olduğuna göre yapacak işim de kalmadı. Burada ölmek istemiyorum. Ölüm törenimde beni sevmeyen bir sürü sahtekârın yalancı gözyaşlarıyla arkamdan ağlamasını, övücü sözler söylemesini istemiyorum. Bir sürü alçağın içten olmayan üzüntüleriyle ölümümü kirletmesine gönlüm razı olmuyor.
Sayfa 66Kitabı okudu
Fikriye Hanım’ın 28 Ağustos 1922’de Mustafa Kemal’e yazdığı şiir
“ Benim gözümün nuru !
Gönlümün Efendisi !
Gecemin Işığı Efendim !
Ciğerim kanıyor , sanma ki yarasından ,
Aylardır öksüzüm , Fikriye derken can veren sesinden,
Döktüm ayaklarına ne kaldıysa geriye Fikriye’den
Gel kurtar demeye kalmadı güç , çektiğim bu çileden .
Çok mu gördün kuluna iki satır yazmayı ?
İsterdi bu kırık gönül seni bir fırçayla resmetmeyi ,
Tek arzumdur ölürken seni bir kerecik görmeyi ,
Nasip eder mi Tanrı bilinmez , kollarında ölmeyi .
Eylemem feryat , şikayetçi ise hiç değilim.
Gerçek dünyaya gidince bilinsin ki orada da seninim .
Cennette de olsam , her gece duanı beklerim .
Yattığım yer ışıkla dolsa da ayaklarına yüz sürmeyi tercih ederim .
Gel bir damla ümit ver , gitmeden önce dönüşü olmayan yere ,
Görenler sanır ki hastayım , değil , kulun divane .
Süzgün gözlerim görmez oldu , kan kusuyor garibin .
Sevdi gönül neylesin , gözleri açık gidecek cennete . “
Fikriye ( 28 Ağustos 1922 )
Sayfa 131 - Siyah Beyaz yayınlarıKitabı okudu
Sevgilerimizi söyleyemez olduk
Göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekamız
Önce kafesi, zinciri, zulmü icat etti
İyilik güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız
Sayfa 97
Sevgilerimizi söyleyemez olduk
Göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekamız
Önce kafesi,zinciri,zulmü icat etti
İyilik güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız..
Sayfa 97Kitabı okudu
“Sevgilerimizi söyleyemez olduk
Göremez olduk nice güzellikleri
Yalanı öğrendik
Utanmayı öğrendik
İnandık sonraları
Bütün yaratıklardan üstün olduğumuza
Büyük zekamız
Önce kafesi,zinciri,zulmü icat etti;
İyilik güzellik ve doğruluk adına
Hiçbir şey kalmadı inandığımız
Aradan bin yıllar geçip
Atom parçalanıncaya kadar
Zaten paramparça olmuştu insanlığımız..!
Sayfa 97Kitabı okudu