“Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana; herkes içime dökmüş atıklarını…”
Beni sevmemek şanınız olsun dünyada
Uzatsın ömrünüzü çektiğim acılar
Dilerim saadetiniz de büyük olsun
Güzelliğiniz kadar
Dalgalarıyla, çalkantılarıyla, fırtınalarıyla ve bütün gör kemliliğiyle şiir denizim karşınızda işte! Fakat ne yazık ki, üç yıl öncesi ilk ve değerli eserim oğlumu yitirdiğimden bu yana; artık bir Acılar Denizidir o!
Acılar Denizi
Ben acılar denizi olmuşum işitmem vapur duduklerini martı çığlıklarını
Her gün dalgalar kıyıya atar beni
Duyarım yosunlarin benim için agladiklarini
Sayfa 1 - İlk okuduğum şiir kitabı buydu 15 yaşında,şimdi 43 yaşındayım okudukça hep 15 yaşında oluyorum sanki
Ümit Yaşar Oğuzcan-Acılar Denizi
Ben acılar denizinde doğmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını
Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırılarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını
Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana, herkes içime dökmüş artıklarını
Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa, alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını
Yeniden varoluştur ya da bir başka türlü ölüştür bu.
Nice aldanmalardan sonra bir aşka dönüştür bu.
Sayfa 338
İnsan bir kere ölür
Her gün ölen umutlarımızdır içimizdeki
Paramparça olmuş sevgilerdir
Her aldanış
Yeni bir aldanışa hazırlar bizi.
Zamanla renkler değişir
Donuklaşır anılar
Silinir usumuzdan
Güzel olan ne varsa
Görür içindeki bütün hayallerin öldüğünü.
Bir tutan vardı
Sana yaklaşamazdım
Anlayamadığım korkular vardı içimde
Hep böyle seninle sensiz kalırdım ben
Bir kıvılcım sönerken
Bir yanardağ patlardı içimde.
Sayfa 325
Bir cam kırıldı uzakta
Ta uzakta, içimde bir cam kırıldı
Bütün şiirlerim anlamsız şimdi
Resimler renksiz, şarkılar ruhsuz
Hiç bir şey artık avutamaz beni
Bakın, bir çağ devriliyor içimde sersefil
Son şair de kırdı son kalemini.
Sayfa 324
Bu ilk aldanışım değil,
Bu ilk sönüşü değil umutlarımın
Ben bu denizin son kıyısıyım.
Sayfa 324