Eksilmez çevreden elbet insanlar. Kimse kimseyi tanıyamadan telaşla geçerler, kendi masalsı yolların dan. Ayaküstü, sorarım hatırlarını. Kimi gün, öyle bir dalarım ki konuşmaya, onlarla uzaktan uzağa, eve dönmeyi unutacak kadar. Akşam olunca, girilmelidir çünkü odalara. Bıçak kara ekmeğe saplanmalı, mumlar yakılmalıdır. Umudun ışığıyla bir işaret verircesi ne yıldızlara.