Hasret
Hasret nedir bilir misin ruhumun ruhu?
Öyle birşeydir ki hasret, bazen konuşturur, bazen susturur seni.
Beni hep susma yoluna itti hasret.
Ama bugün konuş diyor ve anlat.
Konuş ama bu hasretin sahibine anlat sadece diyor bana.
Şimdi sen karşımda iken söylüyorum sana ey muhattap!
Hasretim büyüttü seni içimde.
Hasretim bağladı beni sana ve hasretin verdi bana yaşama gücümü, sevmediğim bu hayatta yaşama sevincimi.
Umudu hasretin öğretti bana.
Beklemeyi de ondan öğrendim ben.
Zaman geldi, asırlar geçti, sen yoktun görmedin.
Ama yeniden yeni bir güne merhabayı o umut öğretti bana.
Umut sensin benim için ruhumun ruhu.
Senin var olman ve gerisinin sadece bir ilizyon olmasıdır benim için hayat.
İnançlar da böyledir hani. Gidip görmediğin yerlerin umudu ve varşığına inandığın ama hiç görmediğin, dokunamayacağın bir varlığın umudu ile hayatın boyunca yaşarsın.
Bu dahi varlığa inanarak yaşamanın en güzel ispatıdır bence.
İnsan insandan ne bekler bilmiyorum ama ben beklemedim asla. Yaşadım ve umut ettim.
Asla planlar kurmadım, hesaplar yapmadım. Yaşadım ruhumundaki ruhum. Yaşadım ve umut ettim.
Hasret benim mürşidim oldu, hocalık yaptı bana bu yolda. Özlem ve umut dedi bana. Özlem, umuttan var olur, umut ise yaşatır ve savaşçı kılar seni dedi.
Beni var eden umuda sarıldım.
Tuttum ve bırakmadım.
Tuttum ve bırakmadım....
Yalnız Bir Yolcu
-Umutsuzluk nedir şeyhim?
+Belanın kalbe inmesidir!
-Peki, umut var mıdır?
+Rabbini unutkan mı sanırsın?
-Hâşâ
+Yalan sevdalardan kalbini boşa; çünkü sahibin(cc), yabancıları istemez mülkünde.
-Vah!
+Peki, kalbimin ağrısı?
-O'nun sahip olduğu kalpte, başkalarına tıka basa yer ayırdın.
Kalbim Bu Asrın Dengi Değil
Sessizlik taşıyamadı bu sesi ötelere. Maşuğa ulaşamayan serzeniş yüzünde, bir serkeşlik oluşturdu. Acı ile kapandı vakarlı göz kapakları. Bir umut kaldı geriye sadece!
O da; belki rüzgârlar kokusunu taşırdı yüreğine! Bekledi... bekledi... Zaman bir an dursa belki beklemeklik bitecekti. Adım adım başkalıkla bir yürüyüş başladı.
Bir adım sükut, bir adım ehadiyet. Durdu ve sordu: Nedir ehadiyet?
" Vav" denildi.
Bir adım daha o zaman; kulluk ve hiçlik. Çile ile hedef. Sabır ile edep. Çileyle yoğrulan aciz kulun edeple donanmış nedametiyle... Önce niyet ve sonra alın secdede nihayetinde...
Yürüdü hu ile vesilesizliğe...
Bir adım Hakkaniyet, bir adım Uluhiyet, bir adım Tevhid, bir adım Nimet, bir adım Yarenlik, bir adım Vahdet, bir adım Zerafet, bir adım Ülfet. Ve Elif için başlayan yolculuk; 'Vav tefekkürü' ile son buldu.
Lodos'ta süzülen bembeyaz nurani bir dost oldu. Kuş değil de narin bir kelebekti adeta...
Herkes bu rüyaya kaptırmıştı kendini. İzleyenler gördüklerine inanamıyordu. Dili tutulmuştu herkesin...
Başarmıştı Hezarfen Ahmet Çelebi...
Bir sevda uğruna binlercesinin hülyasını gerçek kılmak bir tek kula nasip olmuştu.
Bir çocuk ne anlar sevmekten?
Ne anlar ki sevgi uğruna ölmekten
Ne anlar yaşam nedir, dünya ne?
Herşey tozpembedir onun gözünde
Hep umut vardır o küçük yüreğinde…
Karanlıkta aydınlık hisseder
Olmayacak sevdaya olur der..
Ben de çocuğum ve cezalıyım…
cezam sevilmemek
Tek suçum ise seni be canım seni sevmeorhan 
Orhan Veli Kanık
Ömür Hanımla Güz Konuşmaları - Şükrü Erbaş
...Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
… +298
Nasıl bir feryat ediştir bu ey insan,
Öyle sessiz ama deprem etkisi yaratan.
Umut dolu görünerek nasıl ölümcülsün
Sevmen gerekirken kimedir bu gamın?
O kalemi nasıl da bitirdin kağıda değdiği an,
Her nefesinde nasıl duman çıkıyordu?
Sebebi nedir dünyaya olan öfkenin,
Belirsizlikler arafanda varolman mıdır?
-lenciy