Bu kitap okuduğum en çarpıcı psikoloji, felsefe, tarih, varoluşçuluk ve askeri sistemi analatan ders kitabıydı.
Tekrarları hep çok huzursuz edici bulurum. Bastiani Kalesi beni huzursuz etti. Droga’ya çoğunlukla öfkelendim. Nedir şu içimizdeki umut, ya ben gidince gelirse, vazgeçince olursa düşüncesi. Kendi kale hapsimizdeyiz. Hatalarımızı görmemiz değil, neden tekrarlayıp durduruğumuzu fark edip, kendimize dürüst olmamız gerekli galiba. Ama tam bu düşüncelerde yoğunlaşırken Droga ölümcül hastalıkla boğuşurken hayalinin gerçek olması ve tamamen onu olayın dışında bırakması. Cevap mı? Kitapta: “Demek ki yaşam bir tür şakaydı.”