işte böyledir insan olmak
Bugün içinde taze umut yaprakları yeşerir,Yarın tomurcuklar açar,
Ve parıl parıl parlar üzerine yağan paye lerle, Ama üçüncü gün bir don vurur, Tam da her şeyin yolunda olduğundan, Yüceliğinin olgunlaştığından eminken, Öldürücü don kökünü kurutur İNSANIN.
((W.SHAKESPEARE.. ))
Sayfa 5
HAZİRANDA ÖLMEK ZOR
orhan kemal'in güzel anısına
işten çıktım
sokaktayım
UMUT YAPRAKLARI
Öyle bir ilkyaz ol ki korkut yaprakları,
Öyle bir son yaz ol ki tut yaprakları,
Sararıp dökülürken güz rüzgârlarında
Ardında savrulsunlar, unut yaprakları.
Sevinçlerinde onlar vardı, hüzünlerinde onlar
Seninle yeşerdiler, seninle soldular..
Olsunlar senden sonra da umut yaprakları.
Sayfa 19Kitabı okudu
Sağ elini yana doğru açıp usulca bir adım atarak mabedin sütunlarından birine dokundu önce. Ona sarılıp usulca başını yasladı. O ana kadar hiç esmeyen bir rüzgar esti. Mabedi çevreleyen ağaçların yaprakları hışırdamaya başladı. Sütundan ayrılıp geçmişe Venüs heykelinin bulunduğu muhabbetin merkezine doğru bir adım attı. giderek artan rüzgarın titrediği Ağaç yaprakları binlerce yürek gibi çarpmaya başladı. Sesleri gitgide daha da yükseldi. uzun saçları uçuşuyordu rüzgarda. kollarını yanı açtı. Gözlerini kapadı. Kendi çevresine yavaşça bir tur dönerek durdu. Gözlerini usulca açtı tekrar. Kollarını yana bıraktı gülümsedi.
Bazen bir cümle, bir dize umut oluyor insana. Duymak istiyor, sebebi her ne ise, bizi ilgilendirmiyor. Sadece duymak. Nedim Gürsel, "Açıkta demirlemiş birkaç gemi, alabildiğine mavilik. Alabildiğine sevinç ve mutluluk, acı hayatlarımıza, ayrılığımıza inat..." der. Alabildiğine mavilik alabildiğine güzellik sevgili okur. Her şeye rağmen!
Bir ipek mendili olmadı hiç
yakasına takılan bir karanfil
yatağında gül yaprakları
...
Her yolculuğuna umut ve hüzünle başlardı
Sayfa 9Kitabı okuyor
