"Bu insanlar, acaba ortadan kaldırılmasına karar verdikleri insanda, bir aklın, yaşama dört elle sarılmış bir aklın, ölüme hazır olmayan bir canın olduğu düşüncesini hiç mi akıllarına getirmiyorlar? Hayır. Onlara göre, bu, yalnızca üçgenimsi bir bıçağın dümdüz aşağı düşmesinden başka bir şey değil ve bir mahkûm için artık zamanın ne öncesinin, ne de sonrasının bir anlamı olduğunu düşünüyorlardır hiç kuşkusuz."
"Bu korkunç önlem karşısında, boynuma dokunan çeliğin soğukluğunu duyumsayınca, dirseklerim ürperdi ve boğuk bir çığlık çıktı boğazımdan. Adamın eli titredi.
“Affedersiniz bayım! Acıttım mı?” dedi.
Bu cellatlar da, pek hoş adamlar oluyor doğrusu."
"Ne yazık! Karşınızda duran, sizi gören, size bakan, sizinle konuşan, sizi yanıtlayan, ama sizi tanımayan birini dünyanın biricik varlığı olarak tutkuyla sevmek, onu bütün kalbinizle sevmek! Yalnızca ondan bir teselli umut etmek ve onun, öleceğiniz için, size gerekli olan şeyi bilmeyen tek varlık olması!"
Okur Takip Önerileri
"Ey öfke! Şeytanlar! Lanet! Bu duvarı iyi aletlerle bile delmek için aylar gerekirdi, oysa benim, ne bir çivim ne de zamanım vardı!"
"Ne kadar tiksindirici olursa olsun, her şeyden uzaklaşmış, yalnız bir insan için bir gösteriden daha güzel bir şans olabilir miydi ki?"
"Ölüler ölüdür; özellikle bunlar, mezarlarının içine iyice kapatılmışlardır. Orası, kaçılabilecek bir hapishane değildir. Öyleyse, neden korkuyorum ki bu kadar? Mezar kapağı içeriden açılmaz."
"Taşa iyice oyulmuş bir özgürlük şapkası ve altına yazılmış: Bories–Cumhuriyet. Bu adam, La Rochelle’in dört astsubayından biriydi. Zavallı genç adam! Onların o korkunç amaçları! Bir düşünce, bir düş, bir hayal uğruna, giyotin adı verilen korkunç gerçek! Ve yakınan ben, gerçek bir cinayet işlemiş ve kan dökmüş olan ben! Burada şikâyetçi olan ben..."
"Başucumun hizasında, içinden bir ok geçen, yanıp tutuşan iki yürek var ve yukarıda şunlar yazılı: Yaşama Sevgisi. Herhalde zavallının düşleri pek uzun sürmemişti."
Sayfa 46
"Orada sıralama, numaralama, kayıt işlemleri: Çünkü giyotinin işi başından aşkın ve herkes sırasını beklemek zorunda."
Sayfa 43
"Bu yazdıklarımın tümü, bir gün bir başkalarına faydalı olsa. İdam kararı vermeye hazırlanan hâkimlere engel olsa. Suçlu ya da suçsuz, zavallı insanları benim yaşadığım ölüm acısından kurtarsa… Üzerine bir kere çıktıktan sonra darağacını yok etmek mümkün mü? Bunun bana ne faydası olacak?"
Sayfa 42
"Çevremdeki her şey durağan ve renksiz olsa da benim içimde kopan bir fırtına, bir çatışma, bir trajedi yok muydu?"
Sayfa 40
"Bu dünyada artık yapacak bir şeyi kalmamış bir insan olarak, benim söyleyecek neyim olabilir ki! Bu bozulmuş ve boşalmış beyinde yazmaya değer ne bulacaktım ki?"
Sayfa 40
"Benimle ilgili kararın açıklandığı andan itibaren, kim bilir, uzun bir ömür sürmeyi umut eden kaç kişi ölmüştür! Genç olsun, hür ve sağlıklı olsun, kim bilir nicesi Grève Meydanı’nda başımın düşeceği günü beklerken, benden önce dünyaya gözlerini kapamıştır! Kim bilir, şu anda açık havada yürüyüp soluk alan, istediklerini yapabilen nice insan benden önce göçecek bu diyardan!"
Sayfa 37