Ara ara kapattığım gözlerim burnuma gelen kir ve çamur kokusuyla beni o güne götürüyordu. Uraz'ı gördüğüm ilk güne. Uraz'n beni yıllarca "çocukluk aşkı" olarak hatırlayacağı o güne... Eli elime o gün değmişti, beni ilk kez o gün kurtarmıştı. Gözleri yine böyle karanlıktı, oysa şimdikine
göre çok daha umutlu bakıyordu. Abisi Araz ise o zamanlar Uraz'ın şimdiki haline öyle çok benziyordu ki aralarındaki benzerlik şaşırtıcı boyuttaydı. O günü hatırlamak, Uraz'ın beni yıllarca çocukluk aşkı olarak tabir ettiğini bilmek içimde bir kıvlcım yaratmıştı. Şimdi kendimi ona çok daha yakın hissediyordum Sanki tüm bunlar kaderdi... Bu benim
kaderimdi.
Düş Çocuk
Üşürken içselinde düşüncelerin ve tükenirken takvim yaprakların, bir ömrü bir güne sığdırmaya çalışan kelebek gibi çaresiz ama umutlu, kırgın ama hayat dolu.
Yaşamak... Neydi yaşamak?
Sayfa 72
Gökyüzünde, yıldızların arasında yaşayan ihtiyar bir adam varmış. Bu adam öylesine yaşlıymış ki yüzyıllardır dolaşmadığı gezegen, arkadaşlık etmediği yıldız, bilmediği tek bir meteor taşı bile yolmuş. Bütün galaksiler, yalnız başına dolaşan bu ihtiyar adamı tanırmış ve ona derin bir saygı duyarmış. Üç yüz beş yaşında olmasına rağmen onun bu kadar
Mutluluğu başkasindan bekleme
Başkasini mutlu et ki mutlu ol.
Ecrini sadece Allah'tan bekle.
Günahım çok deme hep umutlu ol
Sayfa 43 - ArmoniKitabı okudu
Sonu gelmeyen bu konuşmalar hakkında Madenci ne düşünüyor, Mürşit bilmiyor. Ama ona faydası oluyor, hiç değilse ertesi güne tahammül etmesini sağlıyor. Madenci'yle dost olduğundan beri her sabah acı da olsa umutlu bir beklentiyle uyanıyor. Akşam olacak, Madenci gelecek, duygulardan, düşüncelerden, içimizde, ulaşamayacağımızı sandığımız yerlerde birikip ağrı yapan şeylerden konuşacağız. Anlatmak acıyı gidermiyor, ama uyuşturuyor.
Sayfa 143Kitabı okudu
Bir sonraki güne umutlu bir halde uyanamıyordum. Ümidim onunla birlikte gitmişti.
Sayfa 90 - KamerKitabı okudu
