"Yoo, sen hatırlamadın tabii ama maalesef ben hiç unutamadım. Keşke utanan değil de unutulan taraf ben olsaydım..."
Ben ki yengeçleri bilirim
daha çok. Birini
Yıllar var unutamadım.
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Kardeşim olan gözlerini unutamadım
Çocuğum olan alnını sevgilim olan ağzını
Dostum olan ellerini unutamadım
ona sözüm vardı sözlerimi tutamadım
öldüm çavuş öldüm ama unutamadım
Sayfa 91 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
o! kendi zehriyle can veren tek yılan!
adını unuttum!
onu unutamadım!
Sayfa 92Kitabı okudu
seni unutamadım aklımın kalın dudaklı bacısı. dudaklarım dudaklarının sütannesi. aynı memeyi paylaşıyoruz. güneşin doğuşunu ve ağlayışını ay’ın. seyrediyoruz. senin dudakların acıdan kalın. yalnızız ama değiliz. sabah orada, uzakta. sesim bana bile uzaktan hısım. seni unutmadım. sen benim en bilinmeze yazdığım şiir ya da en sevdiğim okuduklarımdan. okumayı biliyoruz. birbirimizden öğrendik. kolumu boynuna dolayıp uzandığım geceler vardı. kim yapabilir ki? kim bilebilir ki? yastığıma ağladım seni. yastığım tanık. senin dudakların ömrümün en güzel yastığı. unutma beni. en sır akşamüstlerinde aklına geleyim. buna hakkım var. seni sevdim ben. yürekliydim. unutma beni.
Sayfa 46 - aklımın vatandaşı waripalKitabı okuyor
Gönlümü avutamadım,
Seni söküp atamadım,
Ben bahtımı tutamadım,
Yâr, seni unutamadım.
Sayfa 48 - YKYKitabı okudu
Ölümün sisli yatağına uzanıp kalbimin üzerine bıçağı koyduğumda aklımdan geçenleri hiç unutamadım. O andan sonra yaşayacağım şey ne olursa olsun, bir eşiği geçecektim. Belirsizliğin menziline giriyordum. Kara bir sise... Bu dünyadaki her şeyden boşanıyordum artık. Bedenim olmayacaktı mesela, ruh olarak varlığını sürdürmek nasıl bir şeydi, bilmiyordum; bir çift gözüm olup olmayacağı meçhuldü, belki de solup gidecek, hiçliğin dingin karanlığında bitecekti ıstırabım, ne çok ihtimal vardı..
Sayfa 183 - Doğan KitapKitabı okudu
