“Yabancı şarkı bul dedin, buldum. Kalp her dilde aynı kırılıyorsa benim suçum ne?”
Sayfa 168Kitabı okuyor
İnsanların size karşı hakiki hisleri, en çok başınız dertteyken su yüzüne çıkıyor.
Sayfa 167Kitabı okuyor
#özgürfilistin
Bir yanlışlık olmalı. Ruhumuzu ,kalbimizi unutma programına ayarlamıştık.Ancak unutursak, ağız dolusu kahkahalarla gülebiliriz......
Unutursak varolabileceğiz.Kendimizi uyuşturursak.Başımızı öte yana çevirirse k .
Kırk yağmurla yıkanmış gibi arındım kokundan
Bir konuda adın geçti, görmedim
Hiç kimse sen değildi, şimdi herkessin
Durdu sana iç çekişlerim
Sıyrıldığım yokluğundan varlığıma kavuştum
Değişti sevinçlerimin öznesi
Sana kırgınlığım, kızgınlığım; geçmekte geç bile kalmıştı ama geçti
"Sonunda ölüm yok" demiştin, haklıymışsın
Gördüm sonunda.
"Unutma, unutacağım" demiştim ya
Bana hep inandığın gibi inan buna da
Unuttum.
Acı! Tanınmayız bile. Yokuzdur.
Alır yürür sıcak mavisi gökyüzünün
Kuşlar döner uzun yağmurlardan sonra bir gün
Bir yer sızlar yanar içinde büsbütün
Her şeye rağmen ellerin üşür
Üşürse beni unutma..
Aşkınız,iki ayrı kişi olduğunuz sürece çoğalır ve sıcak kalır.Biriniz diğeri adına kimliğini yitirse aşk da sütunlarını kaybetmiş kubbe gibi çöker.Unutma , iki sütun birbirinin yanında ancak birbirinden bağımsız oldukları sürece işe yararlar. Ağaçlar da öyledir... Yan yana olsalar da biri diğerine gölge etmez."
Sayfa 138Kitabı okudu
“Aşk acısı çektiğim zamanları alt alta toplasan, bir üniversite diploması alınır. Ama şu kadarını söyleyeyim; şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler, bir daha aşık maşık olmazdım.”
Sayfa 164Kitabı okuyor
“Öbür yarısını özleyen yırtık fotoğraflar gibiyim.”
Sayfa 160Kitabı okuyor
İnsan kalamayacağı yere gelmemeli, tutamayacağı sözler vermemeli. Umursamadığı bir kalbin kapısını, sırf meraktan çalmamalı insan.
Sayfa 158Kitabı okuyor
“Oysa herkes bilinçsiz bir mutluluk içinde. Yapıntı bir mutluluk bu. Gülüşleri yüzlerine yapıştırılmış gibi. Hak edilmemiş bir neşeyi yaşıyor bu insanlar. Ya da neşeye benzeyen o şeyi. O arsızlığı, o umarsızlığı. Kim bilir belki bu da bir unutma biçimidir. Bir bezginlik biçimi.”
Sayfa 10 - Metis
