Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanllık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze inceden
Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan
Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan
Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!
Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram
Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.
Ahmet Muhip Dıranas
---
Kar
Kardır yağan üstümüze geceden,
Yağmurlu, karanllık bir düşünceden,
Ormanın uğultusuyla birlikte
Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte
Kar yağıyor üstümüze inceden
Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,
Unutulmuş güzel şarkılar için
Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan
Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan
Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!
Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!
Uyandırmayın beni uyanamam.
Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,
Allah aşkına, gök, deniz aşkına
Yağsın kar üstümüze buram buram
Buğulandıkça yüzü her aynanın
Beyaz dokusunda bu saf rüyanın
Göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış
Sırf unutmak için, unutmak ey kış!
Büyük yalnızlığını dünyanın.
Ahmet Muhip Dıranas
Misafir
sana bakarak
bütün yüzleri unutmak
kendimden
ve arap saçı olmuş
bir sürü
hikâyelerden bıkarak
sana misafir geliyorum
denizlerin sesi içinde
ve gündüz güneşlerinde
sana misafir geliyorum
biraz daha uykuya yakın
biraz daha dalgın
şaşırmış
biraz daha başka şeylerden uzak
Siz’e
Size siz olmayı diliyorum
size, bitmeyen rüyalar ve birkaçını gerçekleştirme isteğini diliyorum
size, ne sevmek gerekiyorsa sevmenizi ve ne unutmak gerekiyorsa unutmanızı diliyorum
size ,tutkular diliyorum
size, sessizlikler diliyorum
size ,kuşların cıvıltılarıyla uyanmanızı ve çocuk kahkahaları diliyorum
size, ilgisizliğe ve zorluklara, çağımızın olumsuz erdemlerine dayanmanızı diliyorum
Size, Özellikle ‘SİZ’ Olmanızı Diliyorum ..
Jacques Brel
Unutmak aslında bir şeylerin hafızanda artık yer etmemesi, aklından çıkıp gitmesi ve geri gelmemesi demektir. Konu ve durum ne olursa olsun anımsamamak demektir. Bunu en iyi John Fowles açıklıyor: 'Unutmak insanın yapacağı değil, başına gelecek bir şeydir.' Unutmaya çalışılan aslında her daim hatırlanır ve hafızaya, kaçılmak istenen bir gölge gibi kazınır. Unutulmak istenen geçmiştir, ondan kaçarken aynı zamanda kovalarız. Çünkü anılarımızı anımsarken aslında anda olamadığımızı fark edip pişmanlık duyarız. Bu yüzden geçmişi bağışlamalı ve unutmalı. Yalnızca gelecek kovalanmalı.