Zaman getir-götür işlerine bakar.
Sevdiğin insanları,
hayvanları, bitkileri
bir süreliğine emanet eder sana.
Seversin.
Sevilirsin.
Birlikte güler, birlikte ağlarsın.
Kırarsın, kırılırsın.
Küsersin.
Küstürürsün.
Emaneti teslim etme vakti gelir.
Ne çabuk gelmiştir.
O vakit sana hep erkendir.
İncecik bir sızı hissedersin.
Ağlarsın.
Zordur ayrılık.
“Biraz daha...” dersin.
“Keşke daha çok...” dersin.
Üç noktalar uzar da uzar.
Sonra koca bir ünlem bağırır;
kıymetini bilseydin buraya kadar!