bir kuş gibi usulca, hışırtılı
girdin ve bir ağaç sökülür gibi
çıktın...
-öyle!
Sayfa 407 - YKYKitabı okuyor
"Sessiz yürü, O yakında,
Karların altında;
Usulca konuş, O duyabilir,
Açan Papatyalarla..."
Mustafa Kemal mahkemeye katılmadı ve ilgilenmiyormuş gibi görünmeye çalışarak, İzmir’de önce tenis, sonra da futbol maçı izlemeye gitti. 29 Haziran’da Genelkurmay Balkanı Mareşal Fevzi (Çakmak) İzmir’e geldi. Ünlü komutanlarından bazılarının yargılanmasına, ordunun göstereceği tepki çok önemliydi. Generallerin sorgulanması 3 Temmuz’da başladı. Önce Karabekir söz aldı. “Mütareke esnasındaki elim vaziyetlere karşı el birliği ile göğüs gererek çalışıp Gazi’yi kendimize reis yaptığımız sırada, memleketin istinat ettiği yegâne kuvvet ben idim. Fakat her inkılâpta olduğu gibi, ilk zamanlar beraber çalışanlar, maksat hâsıl olduktan sonra peyda olan tufeylilerin (dalkavukların) bu vahdeti (birliği) bozduklarını görürler.” Karabekir’in konuşmasına izin verildiğini öğrenip, öfkeye kapılan Mustafa Kemal, mahkeme heyetini Çeşme’ye çağırdı. Durumu kurtarmak için bu çağrıya bir balo bahanesi uydurulmuştu. Ama yargıçlar dans edecek kadar uzun kalmadılar; Mustafa Kemal’i dinledikten sonra, usulca bir kapıdan çıkıp İzmir’e geri döndüler. Mustafa Kemal bu şartlar altında, suçlanan generalleri kurtarmak zorunda olduğuna karar vermişti, ama onları yargıçların elinden kurtaranın kendi müdahalesi olduğunun bilinmesini istiyordu.
Sayfa 517Kitabı okudu
Kadınlar
Kimi portakal ve vitamin hapları verir bana
Kimi usulca çocukluğundan,
Babalarından ve manzaralardan söz eder;
Kimi delidir neredeyse
Ama hiçbiri anlamsız değildir
Kimi sevmeyi iyi bilir, kimi iyi bilmez
Yatakta en iyi olan başka alanlarda o kadar iyi olmayabilir
Hepsinin sınırları var
Benim de sınırlarım olduğu gibi
Ve çabuk keşfederiz birbirimizi.
Sayfa 31Kitabı okuyor
"Çok yavaş öğreniyorsun, Winston," dedi O'Brien usulca.
Winston, hüngür hüngür ağlayarak, "Elimde değil," dedi. "Gözümle gördüğümü nasıl yadsırım? İki kere iki dört eder."
Yolları ezeceğim korkusuyla parmaklarımın ucunda, usulca yürüdüm. Havayı zehirleyeceğim korkusuyla içime soluk çekemedim. Dokunduğum yeri inciteceğim korkusuyla hiçbir yere değemedim. Vücudum eriyip uçsun, buhar olup havaya karışsın, ordan süzülerek geçip gideyim istedim. Ama hep devam ettim.
Sayfa 111Kitabı okuyor
Neredeyse Kafasız Nick
"Ölmekten korkuyordum" dedi Nick usulca. "Arkada kalmayı seçtim. Bazen merak ederim yapmamalı mıydım diye... neyse, artık orası burası fark etmez... zaten ben de ne buradayım ne orada...."
Sayfa 966Kitabı okuyor
Rüveyda, seziyorum; tahammülün kalmadı
Ama dur, boşaltayım bütün çığlıklarımı
Asırlardır köhne barınaklarda
Küflenen, çürüyen çığlıklarımı
At vuruldu; içim paramparça Rüveyda
Gölgelerin ardına sakladım kusurumu
Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de, bırakamam yerlere gururumu
İstenmediğim yeri usulca terk ederim
Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim
Sayfa 17 - Timaş Yayınları
"Çevreme kaygılı gözlerle baktım, şimdiden başka bir şey yoktu. Şimdileri içinde kabuk bağlamış, hafif ve sağlam mobilyalar, bir masa, bir yatak, bir aynalı dolap ve... ben. Şimdinin gerçek özü kendini açığa vuruyordu: Şimdi var olandı, şimdi olmayan hiçbir şey var değildi. Geçmiş var olan bir şey değildi. Hem de hiç. Ne eşyada ne de düşüncemde. Kendi geçmişimin benden kaçtığının çok uzun zamandan beri farkındaydım. Ama önceleri ulaşamayacağım bir yerde olduğuna inanıyordum. Benim gözümde geçmiş bir tür emeklilikti sadece: Bir başka var olma biçimi, bir tatil ve hareketsizlik haliydi. Rolünü oynayan her olay, usulca bir kutunun içine çekiliyor ve bir fahri olaya dönüşüyordu: Hiçliği düşünmek bu kadar zordur işte. Artık biliyorum: Şeyler göründükleri gibi, onların ardında... hiçbir şey yok."
Sayfa 143 - Can YayınlarıKitabı okuyor
