Sizler üzerinizi hatıralarınız, aileleriniz, dostlarınız, mesleklerinizle örterken ben üşüyorum. Çünkü bunların hiçbirine sahip değilim.
Sayfa 92Kitabı okuyor
Seyrettiğim ölümlerden üşüyorum…
''Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...''
Diyor ya aşık Veysel, iki kapalı bir han, diye? Ondan cereyan yapıyor bu hayat! Onun için üşüyorum hep. Gideyim de kapatayım birini.
Sayfa 80Kitabı okuyor
HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard-arda kaç zemheri,
Bilsen nasıl üşüyorum
Al şu ellerimi ısıt biraz
Ya da al götür bu soğukları
Bu yağmurları
Sayfa 94 - Everest Yayınları, 29. Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okuyor
❝
Diyor ya Âşık Veysel, ‘iki kapılı bir han’ diye? Ondan cereyan yapıyor bu hayat! Onun için üşüyorum hep. Gideyim de kapatayım birini!”
❞
Sayfa 80 - Doğan KitapKitabı okuyor
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Ahmed Arif
"En çok yaz çocuklarını merak ediyorum. Epey eğleniyorlardır. Ben üşüyorum genelde ve midemdeki ölü kelebeklerin tadı midemi bulandırıyor. Soğukta uçmazlarmış, özür dilerim. "Kelebeklerin mezarlığı" almak istediğim bir unvan ya da olmak istediğim bir kişi değildi. Ben de elbette içimde sonsuz bir yaz bulmak isterdim.
Huzursuzluğum giderek artıyor ve yalnız kalma arzum.
Belki bir yaz çocuğuyla arkadaş olabilirim ve yeni kelebekler gelir. Toplu mezarlık olsa da içim, birkaç kişi kaybolmuş olsa dahi orda bir yerde, hayat biraz daha cezbedici olur.
Belki bir gün değişir.
Ama yine de hissediyorum bir salı günü öleceğim."
Sayfa 21Kitabı okudu
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Sayfa 91Kitabı okuyor
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Sayfa 91Kitabı okuyor
Zindanlara Protesto!
Utançla doğrulacak topraktan filizler, büyüdükçe tükürülecek etimize, kemiğimize. Anlayamayacağız; ey, bu toprakta büyüyenler! Sizleri eken bizlerdik, ne oldu da bizi beğenmezsiniz! Bastıracağız tüm öfke ve kinimizle, kendi kanımıza, kendi toprağımızda büyüyenlere. Ve düşüneceğiz kıt akıllarımızla, direneceğiz silahlar ve bombalarla;
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum sevgili, kapama gözlerini...