Bir kar tanesiyle tanıştım sen gidince,oda benim gibi üşüyordu yalnızlıktan .Sonra beni görünce yanıma geldi.. Ağlamıştı, gözleri doluydu zorlada olsa bir Selam verebilmişti bana. Bende o sese dogru döndüm baktım, baktım ki ne göreyim bir kar tanesi nasıl da titriyordu. Dayanamayip sordum neden böylesin diye.. O da üşüyorum dedi.. Şaşkınlıkla hiç kar tanesi hiç üşür mü diye sordum.. Ağlamaklı sesiyle evet dedi...Sonra durdu arkasından şöyle ilave etti:
Yalnız kalırsa neden üşümesin ki diyerek devam etti sözlerine, sevgi böyle bir şeydir işte dedi sonra yapmadığın şeyleri yapıvermişsindir hic düşünmezsin gururunu aklına bile gelmez yapmam dediklerin ve değiştirir seni dedi.
Değiştirir öyle değiştirir ki seni...
Kendini sen bile tanıyamazsın sonra kaybolur gidersin sende tek o vardır artık. Vaz geçilmez olur tıpkı nefes alır gibi artık istesende bırakamaz olursun.
Bunları söylerken bir yandanda ağlıyordu. Kar tanesi dedim peki ya göz yaşları...
O göz yaşları onu eritip tüketti.Geriye ondan kalan bu sözler vardı işte... Bir tanısaydın onu bir görseydin ne kadar masumdu sevgisi, kıyamazdın sende ağlardın onunla...
Dedim ya kaybolup gitti birdaha gelmeyecekti tipki senin gibi.....
Şubat,2017
Edebiyatçının Günlüğü
Ta.Sa