-Bana bütün bunları anlatmak istediğinize emin misiniz?
-Neyi
-Anne babanızı, paranoyaları...
-Ne anlatıyorum ki size ben? Hiçbir şey. Ben size Tanrı'nın, herkesin bildiği şeyleri anlatıyorum. Annemle babam ölümleriyle meşhur olacaklar. Bu benim onlar için hazırladığım anma töreni olacak. Size tüm bunları anlatırım, babamın bacaklarının
Teddy'nin içindeki daha çok bir ölüm arzusuydu. Yıllardır yaşamak için iyi bir neden bulamıyordu, bu doğruydu. Ama ölmek için de iyi bir nedeni yoktu. Kendini öldürmek mi? En yalnız gecelerinde bile bu ona çok zavallıca bir seçenek gibi görünmüştü. Utanç verici. Zayıf.
Halktan en kaba insanımız bile bizim "büyük toplum adamının" bazı düşüncelerinden, dürtülerinden utanç duyar; aydınlarımızın pek çok faaliyetine tiksintiyle, nefretle baktıklarına eminim.
Eğer bir çocuk sürekli eleştirilmişse,
Kınama ve ayıplamayı öğrenir.
Eğer bir çocuk kin ortamında büyümüşse,
Kavga etmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk alay edilip aşağılanmışsa,
Sıkılıp, utanmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk sürekli utanç duygusuyla eğitilmişse,
Kendini suçlamayı öğrenir.
Eğer bir çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse,
Sabırlı olmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk desteklenip, yüreklendirilmişse
Kendine güven duymayı öğrenir.
Eğer bir çocuk övülmüş ve beğenilmişse,
Takdir etmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse,
Adil olmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk güven ortamı içinde yetişmişse,
İnançlı olmayı öğrenir.
Eğer bir çocuk kabul ve onay görmüşse,
Kendini sevmeyi öğrenir.
Eğer bir çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse,
Bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.