Hayatım avuç içi saklanan kırık bir bilyeydi
Korkunç değildi, belki biraz çaresizdi
Sevgili çocuk, bana bu kötü şiiri yazdıran çocuk
Etrafım büyülü fenerlerle çevrelenmedi
Taşra, ki tren istasyonlarının o derin yalnızlığıdır
Ateş ve yağmur.
Boğulmak pahasına
Ben yağmurun önüne attım kendimi