“Üzmek istemiyorum” diye başlayan her cümle beni daha çok üzdü.
“Ben herkes gibi değilim” diyen o kişi beni herkes olduğuna bir kere daha inandırdı.
Nar Çiçeği
Seni içimde buldum. Bıraktım kendimi senden aşağı. Sana düştüm. Her yanım kucak dolusu gözlerin. Senden düştüm. Hangi haliyle anlatsam sözcüklerin. İşte beni deldiğin yerin ardındaki ışık desem. İşte seni aşırdığın kovuğun aşkla iniltisi benden. İşte oluğundaki bambaşka kanın alaşımı.
Sinen ah! Beni seninle çoğaltan toprağın.
Seni içimde elmas buldum. Seni içimde yine buldum kendime anlattım
İçime kaçtığın zamanların ettiğini bir bir.
Seni bir gülün fazla iç adıyla kanamalı
Kaç iklimin toplamı acıdan bir bedenle
Ay ışığının spotunda seyrettim tepende ayevi. Seni güzdü attığın örtünün altında yakalayan
Daralan bir taşhane üzdü beni derisi nemli
Galatasaraylıyım ama Fenerbahçe mağlubiyeti beni üzdü 😞
"Söyle kim üzdü seni bu kadar,
seçtiklerin mi vazgectiklerin mi?"
Kafka
Geçen gün instagramda Zeki Demirkubuz’un bir röportajında, içime işleyen çok hoş ama çok da acı bir kesite denk geldim;
“… istemiyorum ya bu kadar basit. Arzularıma rağmen, deli gibi istememe rağmen bazı şeyleri, istemiyorum. Bu, böyle olmalı.”
Ne güzel bir vazgeçiş.
Aynı anda hem çok üzdü hem de çok şey düşündürdü bu cümleleri. Ne kadar anlatamasa da hepimiz kendimizden çok şey bulup cümlelerine binlerce anlam kattık.
Bazen insan çok istediği bir şeyi kimi zaman hevesi geçtiği için kimi zaman da arzuladığı şeyi eskisi gibi bulamayacağını bildiği için istemez. Bu böyle olmalıdır.
“…
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim. “
Kanla Kirlenmiş Evrak, 
İsmet Özel
Uyuyan Güzel
İpek dokumak için çok küçüktü,
bu onu üzdü; ölü gibi yattı,
yıllar önce daha anne sütü emerken kâhinlerin söylediği gibi.
Ama peri masalına yakışacak şekilde
Sarışın ve kötü ruhlu Prens Willy çıkageldi Korudan geçip şatoya ulaştı
ve onu solgun ve zayıf yanaklarından öptü.
Anne babası derin uykudaydı,
yatağın yaylarının gıcırdadığını duymuş olmalılar; gözlerine inanamadılar
Prens’e acı içinde yalvardılar:
“Lütfen yeni bir hayata yol açmayın, efendim. ”
Artık ona saldırmaktan vazgeçin, onu uyandırın yeter.
Şair Driek van Wissen’in çift anlamlı sözleri (bir bölümü kaçınılmaz olarak kayboluyor çeviride) olmasa bile “Uyuyan Güzel” masalı, büyüyen bir kızın kaderinin şiirsel bir anlatımıdır.
Ayrılıklar mıdır bir insanı gelecek üzerine tezler üretmeye sürükleyen? Varsayımlar yüzünden çok şey kaybettik. Birbirimize fazla zaman ayırdık. Mesajları alamadık; mesajlar bize ulaşmadı. Çocuksu aşklarla yetindik. Bir şeyler yoluna girer sandık. İçimizden böcek çıktı! Aydınlık bizi üzdü.
446.jpg)
Küçük İskender