Vali

Aldığı eğitim sayesinde sorumluluğunun bilincinde olan vali Şehzade Mehmet, delikanlılık çağında Padişah ikinci Mehmet; fetih sonrasında da Fatih Sultan Mehmet olacaktır.

Akşemseddin'in manevî rehberliğinde eğitim almaya başlayan Şehzade Mehmet; değişik hocalardan ve devrin ilim adamlarından edebiyat, tarih, felsefe, fen bilimleri, matematik, dini bilgiler, yabancı dil, devlet idaresi ve savaş sanatları... gibi çağının bütün ilimlerini tahsil ediyordu.

Tamamen Akşemseddin'in gözetiminde ve onun yönlendirmesiyle verilen eğitim sırasında yeri geldikçe şehzadeye, "Hükümdarın halkını iyi anlaması gerektiği" gibi hassas öğütler verilerek devlet yönetimine hazırlanıyordu. Böylece sosyal bakımdan yapılan hazırlıklar, psikolojik bakımdan da destekleniyordu.

Şehzade Mehmet'in henüz on yaşlarındayken Manisa'ya sancakbeyi (vali) olarak atanması; sorunlu değil, sorumlu bir genç olarak yetişmesine ve devlet işlerinde tecrübe kazanmasının istenmesine bağlanabilir.

Anadolu halkı baştan aşağı bölünemez bir bütün haline getirildi. Kararlar, ayrımsız bütün komuta heyetleri ve arkadaşlarımızla ortak alınıyordu. Vali ve mutasarrıfların hemen hepsi bizimle beraberdir. Anadolu'daki ulusal kuruluşlar ilçe ve bucaklara kadar genişletildi. İNGİLİZ KORUMASI ALTINDA BAĞIMSIZ KÜRDİSTAN KURULMASI HAKKINDAKİ PROPAGANDA ORTADAN KALDIRILDI VE TARAFTARLARI YOLA GETİRLDİ. KÜRTLER TÜRKLERLE BİRLEŞTİ.

Vali Cemal Bardakçı dermiş bunu: “Farmason locaları bizim her şeyi konuşacağımız ve hafiyelere yakalanmayacağımız tek yerdi.” Demek ki Türklerin o zaman Farmasonluğu doğru olarak kavradığı pek söylenemez. Kaldı ki Dünya Masonluğu, Türk masonluğunu pek kabul etmiyordu; o bir parça Türklerin kendisine göre bir cemiyetti.

"Satılmış, başından savmak için alay mı ediyorsun benimle, ben sana okula gitmedim diyorum." dedim
- "Ben de sana buyüzden büyük işler düşünmüyorum ya" dedi, "hatta vali bile olmak için, hatta elçi bile olmak için diploma gerekmez de, mahalle bekçisi olmaya kalksan diploma ister."

Olağanüstü hal, kanun hükmündeki kararnameler, vali ve tüm askeri ve sivil atamalar, her düzeyde hâkim ve savcıları atamak ve bir diktatörün sahip olabileceği tüm yetkiler ona verilmişti. Özetle tüm ülke onun, İranlılar onun kölesiydi. Elbette güçlü olduğu sürece. Halk güçlü olunca bu kez her şey tersi oldu.