Renée 54 yaşında, 27 yıldır aynı apartmanda kapıcılık yapan dul bir kadın. Kapıcı denilince herkesin gözünün önüne gelenin aksine bir kapıcı. Sadece aklınıza gelen gibi görünürde kapıcı gibi görünüyor. Sanki kapıcılar görüntü budur diye bir kanun çıkmış uygulanmış gibi. Fakat Renee öyle değil işte.
Diğer karakterimiz ise Paloma Josse ise 12 yaşında bir kız. Derin düşünceleri olan entellektüel biri olduğunu düşünüyor. Çok da zeki biri. O kadar ki çevresindekilerle uyum sağlaması için zekiliğini saklamak zorunda kalıyor.
Ve bu iki karakterin bir apartman dairesinde karşılaşması ile olaylar gelişir.
Josse intihar edecek mi?
Renee kabuğunu kırabilecek mi ?
Bir çok felsefî düşüncelerle kitap renklendirilmiş. Çok sevmedim ama okummaz diyemem. Sakin kafa ile, bir kaç oturuşta bitirilmesi anlaşılması açısından önemli diye düşünüyorum.
İnsanlar eylemlerin değil, sözcüklerin güç sahibi olduğu bir dünyada yaşıyorlar.
Dünyanın çirkin olduğunu bilsem de, bunu görmek istemiyorum.
Edebiyattan daha soylu bir vakit geçirme, daha oyalayıcı eşlik, daha nefis trans var mıdır?
Birbirimize bunca benzer olup da bunca uzak dünyalarda nasıl yaşayabiliyoruz?
Kendimi iyileştirmek için başkalarını iyileştirmem gerektiğini anladım.
“Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.”
Seni bir daha göremeyecek olmak, yüreğime sonsuz bir işkence.
Canlı olmak belki de budur: Ölen anların ardından koşmak.
