Durmak
Günlerdir Semuhe’nin “Dur artık Büşra,yavaşla,nefes al.”demesini görmezden gelmeye çalışıyordum eleştirdiğim şekilde bende koşarak kaçtığımı sanıyordum fakat vardığım nokta kaçtıklarımın daha da büyümüş haliydi.Bu durumdaysa yazma ihtiyacı duydum zira bana en iyi gelen şey zihnimdekileri kelimeler yoluyla somutlaştırmak.İzlenmesi gereken
Şu sıra Proust okuyorum ya, bildiğin sınıf atlamışım ya da ne bileyim, Nietzsche'nin üstinsanıymışım gibi filan hissediyorum kendimi. Arada "vay be..." diyorum, "artık Proust okuyorsun ha!" İnsan komik bir varlık. :) Şaka bir yana, senelerdir ertelediğim bir yazardı Proust. İyi ki de ertelemişim zira cidden de anlaması epeyce dikkat istiyor.
Güzel Kalmak..
Vakit geçiyor, zamanımız kısalıyordu. Her geçen gün bizden anılarımızı, anlarımızı alıp götürüyordu. Gördüğüm manzara, bir kaç kişinin oturduğu bir kamelyadan, yemyeşil ağaçlardan ve ahşap köprülerden oluşuyordu. Geriye dönüp yoluma devam ederken aşağıda, beton bir köprünün altından akan suyu farkediyorum. Akan su, şehrin gürültüsü içerisinde bile
Olgunlaşmış bir varlık şöyle diyebilen varlıktır: "Hayatımda kimseyi suçlamıyorum çünkü bu hayatı ben yarattım. Kendi yarattığım bir şey için diğerlerini suçlayamam. Her şeyin sorumlusu benim."
Bunu söylemek sizin ne kadar güçlü olduğunuzu gösterir.
Kendi zihninizi suçlamaktan vazgeçin ve kurbanı oynamayı bırakın.
İşte Şemsi Tebrizi’nin Aşk romanında geçen 40 kuralı.
1.Kural
Yaradanı hangi kelimelerle tanımladığımız, kendimizi nasıl gördüğümüze ayna tutar. Şayet Allah dendi mi öncelikle korkulacak, utanılacak bir varlık geliyorsa aklına, demek ki sende korku ve utanç içindesin çoğunlukla...Yok eğer Allah dendi mi evvela aşk, merhamet ve şefkat anlıyorsan, sende de bu vasıflardan bolca mevcut demektir.
2.
Ko Ölmek Endişesin, Âşık Ölmez Bakidir!
Ko ölmek endişesin, âşık ölmez bakidir,
Ölmek senin nen ola, çün canın ilahidir.
Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın,
Çünkim işe yararsın, korku fesat davadır.
Nazar kıl bu gevhere, ya bu bir gizli nura,
Nur nasıl yavı vara, çün Hak nazargahıdır.
Kalu bela denmeden kadimden biley idik,
Key anlagıl neydiğin, bilişin
Sevmek...
iliklerine kadar Varlık'ı hissederek sevmek
Şimdi baksam gökyüzüne
Seni görsem,
Sen olsam tüm varlığımla.
Hatalardan merhaletinle arınarak.
Sevmek...
Ne uzun kelimeymiş sevmek.
Severken cesur olmalı insan
Karşına dünya geçse umursamamalı
Sarmalı, örtmeli her yanını
Tenine değecek rüzgardan sakınmalı
Dudaklarına bakarken kendinden geçmeli
Saçının duruşu, endamı büyülemeli
Alnından akan teri bile görmeli
Asık olduğunda yüzü, dünyayı alt üst etmeli
Yukarıda yazan tüm yeteneklere haiz
Yaşayan tek varlık KADINDIR
Aç kalacağını bile bile sevdiğinin yanında kalır mesela
Kimseyi umursamaz, defalarca dayak yer ancak emelinden vaz geçmez
Kafasına ölümü yada sevmeyi koyduysa
Kimse değiştiremez kararlarını
Erkek korumaz kadını
İşin aslı, KADIN korur tüm varlığını
Namusunu, şerefini, malını, paranı
Yani sana ait olan birşey yoktur aslında
Bir ceket, Kuru bir aşk sözcüğünden başka
Sen kadının gögüslerine aşık olursun, KADIN senin aşk dolu gözlerine
