Körlük (Saramago)
Öncelikle şunu belirteyim : Kitap incelemesi yapmayacağım. Yazının başlığı her ne kadar aksini iddia etse de boşverin onu. Meselenin odak noktası kitap ve hayal ürünü karakterler yerine dibine kadar gerçek bir insanın hikayesi olacak. (Böyle söyledim diye korkmayın. Realist değil sürrealistim.) Bundan epey zaman önce bir etkinliğe katılmıştım.
AŞK MAHKUMU
Onu ilk kez gördüğümde kanadı kırık bir kelebeğe benzetmiştim. Uçmaya çalışan ama uçarken de acısını içinde yaşayan bir kelebeğe… Sanki acısını kabullenmiş gibiydi. Güçlü görünmeye çalışıyordu. Ama bu konuda pek de başarılı değildi.
Ortak bir arkadaşımızın evinde verdiği doğum günü kutlamasında karşılaşmıştık. Dikkat çekici bir
Şimdiki Aklım Olsaydı Boşanmazdım.
“Üç çocuklu ve 14 yıllık evli iken eşimden ayrıldım. Ciddi huzursuzluklarımız ve kavgalarımız vardı. ‘Böyle devam edeceğine bitsin’ dedim. Oysa, bitirmek tek seçenek değilmiş. Bir de, ‘Böyle devam edeceğine, daha iyi olarak devam edebilmek için, ben ne yapmalıyım, ben ne yaparsam ya da ne yapmazsam evliliğim daha iyiye gider?’ sorusunu
Dışarıdan baktığınızda şirin bir ev, yeşillik, ağaçlar, huzuru simgeleyen izlenimler edinirsiniz. Ancak içine girdiğinizde, tecavüz, şiddet, işkence ve sonrasında gelen cinayet ile sarsılırsınız. İnsan da bu ev misali içine girmediğiniz sürece orada neler yaşandığını bilemezsiniz. Virginia da birkaç hikayesinde buna vurgu yapar, insanları dıştan