Hayat, kişinin hiç durmadığı, birbirini izleyen bir trenler, yollar, gemiler dizisiymiş gibi. Derdimi anlatamıyordum. Gitgide daha uzağa gitme isteği. Ama kişinin hiç dönmeyeceği bir uzaklığa. Hep ilerlemek... Ve hayat geçti. Öyle çabuk geçti ki onu duymuyordum bile. Hayat da durmaksızın ilerliyordu.
"Hayat ikimiz içinde çok zor ve acımasızdı . Ama artık her şey değişecek . Senin dünyan değişecek , bense kendime yepyeni bir dünya buldum."
"Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. Üzülürsün. Pişman olursun. Sonra biraz zaman geçer ve tersinin bu dünyada işlemediğini anlarsın."
Sayfa 53
"Yanacagimi bile bile o atese dokunur, bogulacagimi bile bile okyanusta yüzerim,
vardir boyle huylarim”
İpeksi bir sessizliğe büründük, Bir hayat, mahcup ve duru. Rabbim gülleri ve sessiz harfleri koru.
Khaled Hosseini
“İnsanlar bir kere doğmazlar.Bu iş annelerinin onları doğurduğu gün bitmez.Fakat hayat yeniden ve yeniden onları kendilerini doğurmaya mecbur eder”.
Neredeyse hiç kimse, eleştirilmek, öğüt dinlemek, yanlışını duymak istemez.
Çocuklar bile.
Oysa her insan,hatalardan ve günahlardan geçmeden hakikate varamaz.
Sayfa 22Kitabı okuyor
İnsan üretmeden tüketen tek yaratıktır. Süt vermez, yumurta yumurtlamaz, saban sürecek kadar güçlü değildir, tavşan yakalayacak kadar hızlı koşamaz. Yine de bütün hayvanların efendisidir.
Beklenmedik Bir Aile Hikayesi
Birkaç bilgi vermemde fayda var diye düşünüyorum öncelikle, okumayanlar için. Eğer ki geniş, kapsamlı aile hikayelerini okumayı seviyorsanız (nesilleri kapsayan) bu kitap gerçekten size göre. Yazarın senaryoyu ele alış şeklini 
Jonathan Franzen, 
Gabriel Garcia Marquez gibi yazarlara benzettim biraz. Ama yine de her ne kadar güzel bir dili olsa da, belki mizahi öğelere daha
İnsan kendi terinin,idrarının kokusunu nasıl severse,yaptığı kötülükleri de öyle sever.
Şüphesiz sever.
Sayfa 54Kitabı okudu
Baba olmak böyle bir şey miydi? Böyle bir babanın çocuğu olmak böyle bir şey miydi? Böylesi mutsuzluklar, kırgınlıklar, beklentiler dile getirilmeden ve karşılanmadan mı yaşayıp gidiyordu insanlar?
Hayat denilen bu yolculuğa bir şeylerimiz eksik şekilde çıkarız. Kimi zaman ufak tefek parçaları kendimize yeterli görür ve eksiklerimizi onlarla kapatmaya çalışırız ama hiç bir zaman tam olamayız. Ta ki, doğru parça yerine gelip yerleşene kadar.
Sayfa 262Kitabı okudu
Genelde böyle olur. Görmeyi umduğumuz kişiler onları düşündüğümüz ve en çok beklediğimiz zamanlarda değil, aklımızdan hiç geçmedikleri anlarda ortaya çıkarlar.
Sayfa 66
Dünya Ağrısı...
Hayat acıdır; hayat korkudur ve insanoğlu mutsuzdur. Bugün yalnızca acı ve korku var. İnsanoğlu hayatı seviyor, çünkü acıyı ve korkuyu seviyor. Buna da uygun yaşıyor. Acı ve korkuya karşılık olarak verilmiştir hayat; hep aldanılan yer burası. Bugünkü insan, o insan değil daha. Ama bir gün o yeni insan gelecek; yaşamakla yaşamamak arasında hiçbir fark görmeyen mutlu, gururlu, yeni insan. Acıyı ve korkuyu kim alt ederse o Tanrı olacak. Öbür Tanrı artık olmayacak...
