Paris Akşamları
1947 yılı sonbaharında Paris'te, Sen nehri kıyısında bir ceset bulunur. Üstünden çıkan evraktan Kırımlı bir Türk olduğu, II. Dünya savaşının bâdirelerine kapılarak yurdunu kaybettiği, savaş sonunda Paris’te kaldığı ve sefil bir hayat sürdüğü anlaşılmıştır. Aşağıdaki şiir, onun cebinden çıkan şiirlerden biridir.
✍️Paris Akşamları
Bu kent her
Ruhum Gel
Bizim içimiz sonsuz alemlerle doludur.
Bunu en iyi kim anlar aşık olan anlar.
Bir kişi aşık olduğu vakit bu vücudun aslında çok küçük bir şey olduğunu ve içindeki devasa alemleri zoraki taşıdığını ancak taşıyabildiğini anlar.
Asıl büyük alem insanın gönlüdür.
O Allah'a dosttur. Allah'a dost olduğu için kuluna dosttur.
Allah'a
Bugün muhteşem bir söz okudum.
Şöyle diyordu:
"Aniden olmadı, birikti. Yavaş yavaş
doldu sonunda taştı. Bugün attığım
üç beş adım yormadı beni, dün
yürüdüğüm kilometrelerce yol
nefesimi kesti. Doldum taşıyorum artık.
Ve siz sadece bu gün taştığımı görebiliyorsunuz..."
Bugün muhteşem bir söz okudum. Şöyle diyordu; "Aniden olmadı, birikti. Yavaş yavaş doldu sonunda taştı. Bugün attığım üç beş adım yormadı beni, dün yürüdüğüm kilometrelerce yol nefesimi kesti. Doldum taşıyorum artık. Ve siz sadece bugün taştığımı görebiliyorsunuz."
Büyüklerimizin “Söz Taşıyan”a Verdiği Muhteşem Cevaplar…
Bir adam Ali bin Hüseyin Radıyallahü Anh'a;
"– Falanca senin hakkında konuştu!” dedi.
Cevaben:
"– Eğer benim hakkımda söyledikleri doğru ise; Allah’ü Teâlâ beni affetsin. Eğer doğru değilse Allah’ü Teâlâ onu affetsin!" dedi.
Bir adam; Hazreti Halid bin Velid Radıyallahu Anh'a:
"– Falanca adam senin hakkında
kendime not olsun diye yazdım, herhangi birinin okumasına gerek yok.
gerçekten hiç iyi değilim, dokunsalar ağlayacaksın derler ya işte o durumdayım. kendimi bu yaşıma kadar asla anlamadım, anlamaya da tanımaya da çalışmadım. bilmiyorum ben nasıl bir insanım? iyi mi, kötü mü? hepsi şahsi bu hissettiklerimin. çünkü sorunu hep kendimde arıyorum. bazı insanlar çok kötü biri olduğumu, kitaplarımın kalitesi kadar